ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 4- มงคลตำราที่นี้นเป็นแปล เล่ม 2 - หน้ที่ 77
นั้นมึดอกบานแล้ว. พระราชาทรงดับคุณสมบัติของพระเถระ มีพระราชประสงค์จะทรงไว้วั ย ทรงส่ง (พระราชาสัมฯ) ไปถึง 1 ครั้ง, เมื่อพระเถระไม่มา จึงรับสั่งให้ลูกของหญิงทั้งหลายผู้มีลูกอ่อนในมหามาตด้วยผ้าสาดแล้ว ให้ประทับคร่ำด้วยพระราชโองการว่า "พระเถระยังไม่มาถารบใด ทรากทั้งหลายอย่าได้(ดม)น้ำมนตราบนั่น." พระเถระ ไปสู่มหามาตเพื่ออนุเคราะห์ทรากทั้งหลาย. พระราชทรงสดับข่าวนั้นแล้ว ให้นำพระเถระมา ยงภายในบุรี ทรงไหว้แล้วตรัสว่า "ท่านเจ้า ข วันนี้ไม่มีโอกาส, พรุ่งนี้ข้าจึงจักรับรับ ศึก" ดังขึ้นแล้ว ทรงรับบทธเสด็จตามส่งไปค่อนหน่อยหนึ่ง ทรงไหว้แล้ว เสด็จกลับพร้อมด้วยพระราชทวี. แม้นวันรุ่งขึ้น พระราชทรงถวายทานอย่างนั้นเหมือนกัน ศรัชดว่า "พรุ่งนี้ข้าท่านจับพระศึก" ดังขึ้นแล้ว ทรงยังเวลาให้ลงไปด้วยอาณั้นสัปดาห์ ๑ ฝ่ายพระเถระ ในเวลาที่พระราชาและพระราชทวีทรงไหว้ ถือเพียงอาวรว่าเป็นสัตว์, แต่ไม่ทำการจำแนกว่า "เป็นสตร เป็นบรม," พระเถระอยู่ในมหามาสัปดาห์ ๑ อันพระราชทานอนุญาตให้กลับไป ด้วยทรงพระดำรว่า "พระเถระอยู่ในที่นี้ลำบาก" ไปถึงถิ่นของตนแล้ว ในตอนกลางคืนนี้นั้นที่องค์กรม. เทพฤาษีอยู่ที่ต้นกะทิง คิดว่า "แหม ! พระผู้เป็นเจ้ารุ่งมีศิลปะรุติสุขดีหนอ" ดังนี้แล้ว ได้ยินถือประทับจามแล้ว.
(Note: This is a rough transcription of the Thai text, some characters may be difficult to interpret accurately.)