ความสำคัญของบุตรที่มีศีลธรรมในสังคม : หน้า 309/356

ประโยค๕ – มังคลัตถิที่เป็นปอ ลเล่ม ๒ – หน้า ๓๐๙ ฉะนั้น บุตรผู้ตามโอวาท เลี้ยงท่านผู้เลี้ยง (ตน) มาแล้วไม่ทำลายล้างให้เสื่อม มีศรัทธา ถึงพร้อมด้วยศีล ย่อมเป็นผู้สมบูรณ์." [แก้กอรรถ] [๓๗๕] อรรถถากุปุตสูตรนั้นว่า "บรรทบทเหล่านั้นสองมากว่า ภค วา โณ ความว่า บุตร อันเรา (ทั้ง๒) เลี้ยงแล้ว คืประคับ ประคองแล้ว ด้วยการอุ้มบ่มทั้งหลายมิให้ดำน้ำม ยงมือและ เท้าให้เจริญเป็นต้น จักเลี้ยงเรา (ทั้ง ๒) ในเวลาที่เราเป็นคนแก่ด้วย การอุปถัมภ์ทั้งหลายก็ร้ายให้ยอำนำให้ยกเขาและภาคีเป็นต้น ลอง บทว่า กิจฉ วา โณ ความว่า บุตรจักพักรงของตนไว้แล้ว ไปทำกิจของเรา (ทั้ง๒) อันเกิดขึ้นแล้วในที่ต่าง ๆ มีรสสุกเถินกัน บทว่า คุจิวา โส ความว่า เมื่อบุตรรักษามงของเรา (ทั้ง๒) มีนา สวน เงิน และทองเป็นต้นไว้ไม่ให้เสียหายอยู่ สกุลวงค์ผึ่ง ดำรงอยู่ อธิบายว่าจัดตั้งอยู่บนกานนาน อีกอย่างหนึ่ง บุตรจำ ไม่ได้ตนตั้งทั้งหลายว่าเป็นตน อันเรา (ทั้ง๒) ให้เป็น ไปแล้ว คงเป็นไป (ตามเดิม), สกุลวงค์ของเรา (ทั้ง๒) จัดตั้งมัน สิ้นกาลนานแม่ด้วยอาการอย่างนี้. บทว่า ทายชัช ความว่า บุตรเมื่อทำตนให้เป็นผู้สมควรแก่ ความเป็นทายาท ด้วยการปฏิบัติสมควรแก่สกุลวงค์ ชื่อว่า ย่อม @. มโน. ปู. ๓/๒๙