ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๔ - มั่งคั่งที่สุดในปัจจุบัน เล่ม ๒ - หน้า ๘๔
เป็นต้น เป็นการหาประโยชน์มิได้ ด้วยประการฉะนี้แล บัดนี้ เมื่อจะทรงแสดงความทักฐานอันพระราชวายแล้วมีประโยชน์ จึงรัสกาดที่ ๑๒ ว่า
"อันพักนิทานนี้แหละ อันพระองค์ด้วยแล้ว ชื่อว่า ตั้งไว้แล้วในสงฆ์ ย่อมสำเร็จโดยฐานะเพื่อประโยชน์แก่ชนั่นตลอดกาลนาน."
[แท้รถ]
พระผู้พระภาค เมื่อจะทรงแสดงท่านทีพระราชวายแล้ว ในครั้งนั้นโดยประบัติ จึงรัสกาดว่า อย ในคำนนั้น จ ศัพท ลงในพยัญชนะโชดก ด้วย จ ศัพทนั้น พระองค์ทรงส่องความแปลกกันที่จะตรัสว่า "ความร้องไห้นั้น นับเป็นประโยชน์สักน้อยหนึ่งแก่นักผู้จะไปแล้วไม่ ฉันใด ทักษิณนี้ จะไม่มีประโยชน์แก่ผู้จะไปแล้วนั้นฉันใด นับได้ อันพักนิทานนี้ ย่อมมีประโยชน์แก่ผู้ไปแล้วนั้นฉันนั้น ดังนี้ ศัพท์ว่า โจ ลงในอธารณะ สองบทว่า ททุกข์ เทนุ ความว่า มหาบพิตร ท่านที่พระองค์อุทิศให้หมูพระญาณด้วยพระองค์ในวันนี้ เพราะเหตุที่สงฆ์เป็นเนื้ออานบุญของโลกอย่างยอดเยี่ยม ฉะนั้น ทักษิณา จึงว่า พระองค์ทรงตั้งไว้แล้วในสงฆ์ กล่าวว่า หายสูบ คือ เพื่อประโยชน์แก่กะฉนั้นนั่น คือ ชน ผู้จะไปแล้ว ตลอดอาคาราน คือ ตลอดกาลนาน สองบทว่า ธานโล อุปปปิติ ความว่า ย่อมมี คือย่อมถึง