ข้อความต้นฉบับในหน้า
นั่น มีเรื่องเหล่านี้ (เป็นอุทาหรณ์):-
[เรื่องมานพผู้เกียรติองศา]
ในอดีตภาค อันดวงสิงของอาจารย์ท่านอาจาภาโมกข์คนหนึ่ง ในกรุงตกลีลา เป็นผู้เกียรติองศา ชอบหลับ
วันหนึ่ง เขาไปป่าเพื่อขอการฟืน พร้อมกับมานพเหล่านั้น
เห็นไม้ภูมิต้นใหญ่มากคิดว่า “นั่น ต้นไม้แห่ง คิดว่า เรากลับลักษณ์ก่อน แล้วจึงจะถือเอาทายหลัง” ขอนครม.หย่อนลงสู่ความหลับ
มานพนอกนี้ ถือเอาฟืนไป ได้เอาท่าทราย (เตะ) เขาที่
หลังแล้วไป เขาดูขึ้น ขยันยิ่ง ทาไม่หยุดยั้ง ขึ้นต้นกุ่ม ดึงกิ่งที่อยู่ข้างหน้าของตนมาก็ก. ยิ่งที่สุดแห่งกิ่งที่ทักแล้วตั้ง (ลาด) ขึ้น ให้
ด้านยันตบเข้าแล้ว เคยมีข้างหนึ่งปัดยื่นต่านนั้น อีกข้างหนึ่งหอเปี้ยน
เปียก ลงกาดับไฟ ไปยังบ้านโดยเร็ว
เรื่องมานพผู้เกียรติครัน มาในรถถากวรุณชดา
ในอัญมณีวร เจนบุตร
[เรื่องนักเลงสุราม]
๕ ในอดีต ในกรุงเทพสิมามพคนหนึ่ง เป็นอูฐร
แห่งสุลทราหมณ์มีผู้ากีสิส ๕ ได้เที่ยวไปกับนักเลงรุ่นเดียวกัน
เป็นปกติ เมื่อคนเลงเหล่านั้นดื่มสุรา เขาเองไม่ดื่ม นักเลงทั้งหลาย
คิดว่า “มานพนี้ ไม่มีสุรา จะไม่ให้ค่สุราพวกเรา ต้องการ
จะออกออเดอให้ขาดดื่มสุรา ในวัน (มึ) มรสพ ได้อัดสุรอย่างแรง
๗. ชาทกฎกฎา ๒/๑๐๔