มังคลัตถีบทที่ ๒: การเลี้ยงดูมารดาบิดา : หน้า 237/356

ประโยค ๔ - มังคลัตถีบทที่ ๒ หน้า ๒๓๗ [[แก้ arts]] บรรดาบลาเหล่านั้น บทว่า ปราฏวะ ได้แก่ พินอค. บทว่า โปล ได้แก่ สัตว์. พรานฟังธรรมกถาของพระโพธิสัตว์นี้แล้วชอบใจว่า "พระยารำงฉลาด เมื่อรำพันก็หารำพันเพื่อคนไม่, ย่อมรำพันเพื่อมารดาบิดา, พระยารังนี้ไม่ควรที่เราจะมาคา ดังนี้แล้ว แก่งวงออกจากเท้าด้วย จิตรักใคร่แล้ว สั่งว่า "เจ้าจงเลี้ยงมารดาบิดา ผู้เก่า ซึ่งอาศัยอยู่ที่ ซ่องเขา เจ้ผู้ซึ่งเรอนูญาตพร้อมแล้ว จงเห็น ความสำเร็จในหมู่ญาติเถิด." พระโพธิสัตว์พ่นขานจากุ้คิอันแล้ว เมื่อจะทำอุโมทนา จังกว่่า "พรุ่งนี้ ท่านจงผลิตผลินพร้อมด้วยญาติทุกคน เหมือนอย่างนั้น ข้าเจ้างักเลี้ยงมารดาบิดาอัน ซึ่งอาศัยอยู่ที่ซ่องเขา" ดังนี้แล้ว คาบเนื้อเติมปากบินไป ให้แก่มารดาบิดาแล้วแล. เรื่องแรง มาในสัตตกนิบาต. [เรื่องแรง] [๒๒๑] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เป็นแรง เลี้ยงมารดาบิดา อยู่ที่ชุมบรรพต (ภูเขาแรง). ๑. ขุ. ชา. ๒๗/๑๒๔ คณะภรฏก. ๕/๑๓๕.