เรื่องรามบูรษผู้เลี้ยงมารดา : หน้า 245/356

ประโยค- มังคลัตทีป็นเปนเล่ม ๒ หน้า ๒๔๕ [ เรื่องรามบูรษผู้เลี้ยงมารดา ] (๒๒๖) ในอดีตกา พระโพธิสัตว์ เป็นบุตรธรรของพระ เจ้ากุมารากษี ได้บั้นมวลา โชติปะนะ เพราะในวันเกิด อาชูร ทุก ๆ อย่างลูกโพลงขึ้น ในกาลต่อมา โชติปะนััน แสดงศิลปฐมมีประการต่าง ๆ แค่ พระราชา โดยยืนดังค่าไว้ในอรรถกถาสังฆาด ตั้งแต่นิ่ง ปรากฏชื่อว่า สรังคะ วันหนึ่ง สรังคะโภสิสต์นั่น ไม่ให้ใครรู้ (เรื่อง) เข้าไปป่า แต่ผู้เดียว แล้วบวชเป็นบฤฑิ ในอาศรมที่ท้าวสักกาาประทาน ในสวน มะบิว มีเนื้อที่ประมาณ ๑๐ โยชน์ แทบฝั่งแม่น้ำโคราช ทำมนาน และอธิษฐานให้บังเกิดได้ในวันที่ ๓ ต่อมา พระราชทังหลายมีพระ เจ้ากุมารพาณะแสเป็นต้น ก็กรงพวนธในสำนักงานสังฆาดคามนั้น พร้อมด้วยชาวแวมแคว้น อาศรมในสวนมะบิว เต็มแน่นแล้ว technนั้น อันเทวสิกผู้หญิงของสังฆาดบุตรสรุปหนึ่งชื่อ กั้วฉะจะ ปราณณออยู่สังฆ จึงไปตามนี้นะ อาศัยพระนพรของพระเจ้าทันที ชื่อว่า คุณวดีปุระ ในลิงค์ฐรรู้ ผู้สนันบดีบูรณ์แล้ว อยู่ในพระ ราชอุทยาน ครั้งนั้น พระเจ้าทันที ก็ รับสั่งให้อทดอาศนรของหญิง แพศยา คนนั้น ตั้งแต่นั้นมา งามก็ทำสันฤกวรรมกับบูรณะมัน ๆ แสง หาจงน่านครอยู่ วันหนึ่ง ไปยังพระราชอุทยาน พบท่านั้น จิง