มังกีลิตที่ปิ่นเปล่า เล่ม 2 : หน้า 39/356

ประโยค- มังกีลิตที่ปิ่นเปล่า เล่ม 2 - หน้าที่ 39 ขึ้นชื่อว่าศิลปะในโลก บัญฑิตทั้งหลายควรเรียน แม้ด้วยศิลปะเพียงแต่ดีครูวร บูรณเปลี่ยยังได้สมบัติ (ถึงเพียง) นี้, จะกำหนดอาณิสงส์ของศิลปะอื่นๆ อย่างไรได้ ดังนี้แล้วเมื่อจะกล่าวดูกฎของศิลปะ จึงกล่าวกาตานี้ว่า "ขึ้นชื่อว่า ศิลปะ แม้อย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ยังเป็นประโยชน์ให้สำเร็จได้ ขอพระองค์ทรงทอดพระเนตรดูเก็บ บูรณเปลี่ยได้มาบ้านทั้ง ๔ ทิศ ก็เพราะคิดดูมาละแ (เท่านี้.)" [แก้วรวง] บรรดาบทเหล่านั้น นับว่า ปสส ความว่า ข้าแต่มหาราชเจ้า ขอพระองค์ทรงทอดพระเนตรดูเก็บ. นับว่า อุปปาฎหา คือ เพราะการคิดดูมาละแ. เรื่องบูรณเปลี่ย จบ. [เรื่องภิกษุผู่งามสัจ] [๒๒] บรรดาเปลี่ยนบั้น นับแล้วเป็นคุณครูผู้ลาดในศิลปะ คิดครวณตนเอง ในครองสวาสดิ์ วันหนึ่งฟังธรรมแล้วบรรษา ได้อุปสมบทแล้ว วันหนึ่งภิกษุผูงามสัจรูปหนึ่งไปสู่แม่น้ำอจิรดีอาบน้ำแล้วได้ยืนอยู่ฝั่งแม่น้ำ. ขณะนั้นเอง หงส์ ๑๒ ตัวบินไปในอากาศ. เธอพูดคะภิกษุหนุ่มนั้นว่า "ผมจักเอากรวาดคิดหลังสัตว์หลังนี้" โอ้ Swana