มังคลิดาที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 202 : หน้า 202/356

ประโยค๕- มังคลิดาที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 202 ช่างเป็นต้น, อาจารย์เหล่านี้สรรเสริญและศิล, เหล่าอื่นให้บรรพชา, เหล่าอื่นให้เล่าเรียนพุทธวจนะ, เหล่าอื่นให้ อุปสมบท, เหล่าอื่นให้ บรรลุธรรมผล; อาจารย์เหล่านั้นแม่ทั้งหมด ชื่อว่า ปัจฉาวารย์ ด้วย ประการดังนี้; ฉะนั้น มารดาคิดว่า ท่านจึงเรียกว่าบูรพาวารย์ เพราะ เป็นอาจารย์ก่อนอาจารย์ทั้งหมด. [มารดาคิดว่าเป็นอาณุในบุคคลของบดุร] ฉั้น เพราะมารดาคิดนั้น ควรซึ่งวัดถูมิรามจนและน้ำเป็นต้น อนันต์ทั้งหลายานามบูชา ต้อนรับ จัดแต่ง คือเป็นผู้สมควรถ้อม รับข้าวและนำเป็นต้นนั้น; ฉะนั้น มารดาคิดว่า ท่านจึงเรียกว่า อาหุนใ- บุคคล (ของบุคคล). ด้วยเหตุนี้ พระผู้พระภาค จึงตรัสในเศรษฐสูตร: ใน ติกนิบาต และดูกรมบาด อังคุณนิบาด ว่า “ภิภูทั้งหลาย คำว่า พรหมนั้น เป็นชื่อของมารดาคิด, คำว่าบูรพา...คำว่า บูรพาจารย์... คำว่า อาหุนใบญบุคคลนั้น เป็นชื่อของมารดาคิด. ข้อนั้นเป็นเพราะอะไร? ถือบทั้งหลาย เพราะมารดาคิดมี อุปกรณ์มา บำรุงเลี้ยง แสดงโลกนี้แก่บุรทั้งหลาย." [๒๕๗] พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสเอาไว้ภายในนี้, พระสุกฺข์ผู้อาคะตา คัมภีรัตสักไวยากรณนี้แล้ว ภายหลังได้ตรัสคำนี้นมั่นอีกต่อไปว่า