ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 4- มังคลัตถิ่นที่นี้เป็นเปล เล่ม 2 - หน้าที่ 115
[โทษของอธิษฐาน]
พิษของอธิษฐานนั้นมีน้อยและมีโทษมาก เหมือนอธิษฐานโดยนิ่งเป็นตนว่า "อธิษฐานนั้น ชื่อว่าวิ โทษน้อย ในเพราะคนผู้ที่อธิษฐานบุคคลเติมเอาถันะมีคุณน้อย ชื่อว่าวิ โทษมาก เพราะผู้นั้นมีคุณมาก."
[องค์ของอธิษฐาน]
อธิษฐานนั้น มืองค์ 2 คือ ภักษะของผู้อื่น 1 การอธิษฐาน
เพราะคน 1.
ในภูมิส่งคิดสุทธิว่า ท่านกล่าวว่า "การอธิษฐานเพื่อน ติ้งทราบว่า ได้ด้วยจิตเท่านั้น."
จริงอยู่ เมือความโลภ ซึ่งมีภาคะของบุคคลอื่นเป็นที่ตั้ง แม่เกิดขึ้นแล้ว อธิษฐานบุคคลยังไม่อธิษฐานเพื่อน ด้วยคำว่า "ในหนอ ของสิ่งนั้นจะพึงเป็นของ ๆ เรา" ตราบใด กรรมบุตรยังไม่ขาดตราบนั้น.
[พยาบาท]
[220] สภาพที่ชื่อว่าพยาบาท เพราะอรรถว่า "ยังประโยชน์-สุขให้ถึงความพินาศไป."
ในภูมิส่งคิดสุทธิว่า ท่านกล่าวไว้ว่า "บาว่่า พยาบาทยุติ ความว่า ความพยาบาทของบุคคลผู้อยากให้มันเกิดขึ้น เมื่อลพร้อมกันเข้า ย่อมยังประโยชน์สุขให้พินาศไป."