พระราชากับยักษ์ที่ต้นไทร : หน้า 229/356

ประโยค๕- มั่งคลัดที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ 229 ที่นั่น เนื้อทรายตัวหนึ่ง เดิน ไปยังที่พระราชาประกันอยู่. พระราชาทรงพาดลูกศรเพื่อยิงเนื้อรายนั้น. มันมีมากแห่งเนืออ้น เรียบแล้ว รู้ว่าลูกพุมมาตรงสีข้าง ถึงก้คล้งประหยงวากด้วย ลูกคร. พระราชา ทรงเข้าพระราชฤทธิว่า เนื้องูกเรือแล้วจึงเสด็จวิ่งไปอับ. เนื้อถูกยิงแล้ว วิ่งเสด็จเข้าไป อ้อมตงหลายหัวระเอียด พระราชา. พระราชา ทรงติดตามเนื้องั้นไป ทรงฟันด้วยพระบารมีให้ เป็น ๒ ท่อนแล้ว คลองไร้ไม้ม (คาน) ทรงนำหาเสด็จมา บรรทม ที่โคนต้นไทรในระหว่างทาง ทรงลูกขึ้นแล้ว ก็รีบมาเสด็จไป. ยักษ์ชื่อว่า มนเทพ บังเกิดที่ต้นไทรนั้น จับพระหัตถ์พระองค์ไว้ด้วยขู่ว่า "หยุดก่อน! หยุดก่อน! ท่านเป็นกษัตริย์ของเรา " พระราชาทรงหวาดกลัว ครัสลาวว่า "ท่านจึงฉันพะใน วันนี้รือกินเป็นเนืองนิตย์.” ยักษ์ กล่าวว่า ""เมื่อได้ ก็ฉันกินเป็นเนืองนิตย์." พระราชา ตรัสว่า "ในวันนี้ ท่านฉันเนื้อฉัน แล้วจงปล่อย ข้าพเจ้าไป พรุ่งนี้เป็นต้นไป ข้าพเจ้าจะส่งลูกยามทีละคน พร้อม กับถาดคัตะกาด ฯ." ยักษ์ กล่าวว่า "ถ้าเช่นนั้น ท่านจงอย่าลืม, ในวันที่ท่านไม่ส่ง มนุษย์และสัตมา ข้าพเจ้ากินท่านทีเดียว" ดังนี้แล้ว รับปฏิญาณปล่อยพระราชานั้นไป.