เรื่องเล่าของพระเจ้ากรุงพาราณสี : หน้า 230/356

ประโยค ๑ - มั่งคลาดที่นี่เป็นปล อย่าง ๒ - หน้า ๒๓๐ ฝ่ายพระราชา ตรัสว่า "ข้าพเจ้าเป็นพระเจ้ากรุงพาราณสี, อะไร ๆ ของเรา ชื่อว่า "ไม่มี ย่อมไม่มี" แล้วเสด็จเข้าหพระนคร จำเดิมแต่วันที่ ๒ ให้นางมุ่งออกไปจากเรือนจำทีละคน ๆ ให้กอดถอดนั้นไปส่งเสียยี่ ยิ่งบริโภคภาพแล้วนางมุ่งนี้ ในกาลต่อมา พวกมนุษย์ในเรือนจำก็หมด. พระราชา ทรงหวาดกลัวแต่ก็ต้องนะ ทรงวางท่อหาหปละหันหนึ่งไว้บนคอ ช่าง ให้ที่ยอดคลองประกาศว่า "ใคร ๆ สามารถถอดเอาก็ตให้คิยได้" งบือเอาหาปะพันหนึ่งนี้." พระโพธิสตร์ สดับคำนั้นแล้ว รับเอาหาปะพันหนึ่งนั่น แล้ว ให้แก่กรมารดา เข้าไปฝ่าพระราชาถวายบังคมแล้ว อันพระราชสถามว่า "พ่อจะนำถัดไปหรือ?" กรุณา กล่าวว่า "ถูกแล้ว พระเข้า" พระราชา. เข้าได้อะไรก็จงครว ? พระโพธิสตร์. ได้ลองพระบาททอง ฉัตร และพระบรร์ ของพระองค์ก็จงครว. พระราชา. เพราะอะไร ? พระโพธิสตร์. พระเจ้าข้า ธรรมาคมบุตรยังหลาย ย่อม กลัวบุคคลผู้มีอาวุโสบในมือเท่านั้น; เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์มีพระบรร์ในมือไม่ยืนอยูบนพื้นที่อันเป็นของมัน จักยืนบนองค์องค์บามทอง. ไม่ยืนในร่มไม้ของมัน จักยืนในร่มฉลององค์ เพราะว่าถึงยังกิ้น ย่อมได้เพื่อกินบุคคลผู้ยืนบนพื้นที่และร่มไม้จึงเป็นของตน.