มงคลคติที่เป็นเปล เล่ม ๒ - วิถีกรรมและมุสาวาท มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2 หน้า 105
หน้าที่ 105 / 356

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงวิธีการพูดที่ดีและความสำคัญของการมีสติในการพูด รวมถึงการลดความไม่จริงในการใช้นามศัพท์ เพื่อประโยชน์ต่อผู้ฟัง โดยมีการอ้างอิงถึงคำสอนของพระอุปัลลิธระที่สอนให้มีความรู้ตัวก่อนและขณะพูด เพื่อให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีการลงรายละเอียดถึงวิธีประโยคและอันตรายจากการพูดที่ไม่สุภาพ ทั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการมีความรู้ตัวเพื่อให้คำพูดส่งผลดีต่อผู้อื่นและตนเอง

หัวข้อประเด็น

-การพูดสุภาพ
-ความรู้ตัวก่อนพูด
-มุสาวาท
-แรงกระตุ้นในการพูด
-ผลของการพูดที่ไม่สุภาพ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยคที่ ๔ - มงคลคติที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 105 วิถีกรรม [มุสาวาท] [๒๐๕] วิธีประโยคหรือภายประโยค อันหลักฐานประโยชน์ของผู้มุ่งกล่าวให้ลดเคลื่อนไปเป็นเบื้องหน้า ชื่อว่าสุภ ในคำเหล่านั้น คำว่า อันหลักฐานประโยชน์ ท่านกล่าวเพื่อแสดงมุสาวาทที่ถึงความเป็นธรรมหมด ท่านแสดงความที่สุภศัพท์เป็น ประธานแห่งกิริยา ด้วยคำศัพท์มีวิธีประโยคศัพท์เป็นต้น เจนานของเขา อันยังภายประโยคและวิธีประโยค ซึ่งเป็นเครื่องกล่าวให้ลดเคลื่อนไป เคลื่อนไปถึงดังดัง ด้วยประสงค์จะกล่าวให้ลดเคลื่อนไป เท่ากับอีกขั้นนึง ก็เลยความประสงค์ในอันกล่าวให้ลดเคลื่อนไปย่อมได้ ทั้งในขณะที่เบื้องต้น (คือก่อนแต่พูด) ทั้งในขณะนั้น (คือกำลังพูด) จริงอยู่ พระอุปัลลิธระกล่าวคำนี้ไว้ว่า "ก่อน แต่จะพูด" ภิกษุย่อมมีความรู้ตัวว่า "เราจะพูดสุภา" เมื่อกำลัง พูด ย่อมมีความรู้ตัวว่า "เราจะพูดอยู่" ดังนี้ ความรู้ตัวงั้น นั่นแล เป็นองค์, ส่วนอนาคนนี้จะมีคำว่า ไม่มีคำว่า ข้อนั้นไม่เป็น เหตุ [๒๒๐] อีกนหนึง เรื่องอันไม่จริงไม่แท้ ชื่อว่ามสา การ ยงผู้อื่นให้ทราบเรื่องนั้น โดยความเป็นเรื่องจริงเรื่องแท้ ชื่อว่าสา ก็แต่ตามที่ยังวิญญาณ (การเปลี่ยนว่ายน้ำ) อย่างนั้นให้ตั้งของ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More