ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๙ - มังคลักษณ์ที่นี่นีเมื่อ เล่นผา - หน้า 248
เป็นต้น ฝนถ่านเพลิงอันปราศจากเปลว ฝนแผ่นหินประมาณเท่าเรือน ยอด และฝนทรายตกลงแล้ว ได้ทำเว้นแวนต์ให้คอนสูงได้ ๘๐ ศอก.
มี มือว่านแวนต์ยังไม่ทนพิษณ สร้างคับสมบูรณ์นั้น ส่ง ดาบรุ่นหุ่น ๒ รูปไป ให้นิวัจฉาดับสมทางอากาศด้วยขอเดี่ยว.
ส่วนสนามดี ออกไปตามลำพังเอง. ก็นี้ดื่มและหนูสำหรับ สัตว์จริงจานผู่ไม่นิยม (คล้อง) ตามในกรรมมัน ก็มีได้มี, สัตว์ จริงจานเล่นนั้นจึงไปตามสถานที่ซึ่งมีน้ำดื่มและหนู ยังไมทันถึง วันที่ ๓ ถึงภายนอกรับแวนแค้ววันแวน.
ก็บุรุษคนหนึ่งชื่อรม อันเทพคพหลายช่วยนำออกไปภายนอก จากแวนแค่วันนั้นนั้น. ด้วยเหตุนัน ในอรรถกถาชาติกาสาดในดีสนับท ท่านจึงกล่าวว่า
"ดังได้คล่มา บุรุษจะถวรงบารณสีดานึงชื่อ ราม เป็นผู้ เลี้ยงมาราค บำรุงมารคบิดอยู่ ไปเพื่อขอการค้าขาย ถึงพระ นครชื่อ กุมภีร์ประ ในแคว้นของพระเจ้าทันทีแล้ว เมื่อแวน แว้นทั้งสิ้นถูกฝน ๘ อย่างให้พินาศไปอยู่ ระลึกถึงคุณของมารดา บิดา. ขณะนั้น เทพกาหลายได้นำมอบให้มารดโดยความ สวัสดี เพราะผลแห่งกรรมคือการบำรุงมารดา." ส่วนชนะเหล่าอื่น นอกจากบุรุษนั้นแม้ทั้งหมด ถึงความพิษแล้วแล.
เรื่องรามมุขผู้เลี้ยงมารดา มาในอรรถกถาอุปาสุต มัณฑิม- ปิณฑานาสต์ และในอรรถกถาสรรค์ชาดก.
๑. ชาตกฏกถา. ๗/๒๐๖ ๒. ป. สุง ๗/๒๖. ๓. ชาตกฏกถา. ๗/๒๕.