มังคลิดาที่นี่นี่ปี่ แบบ เล่ม ๒ - หน้า 177 : หน้า 177/356

ประโยค - มังคลิดาที่นี่นี่ปี่ แบบ เล่ม ๒ - หน้า 177 ในทันใดนั้นเอง ใบเก่า ๆ ก็ล้นไป และใบใหม่ ๆ ก็ออกออก ดอก ทั้งหลายบานแล้วหล่นลง ผลทั้งหลายผลออกสุกโดยกัลครูเดียว เท่านั้น มีสร้อยโอ๋อะไรซ่ามกับผลไม้พึ่งไป พระโพธิสัตว์วัน กินเท่าที่ต้องการแล้ว ใช้ทับนามุรีน ขายเลี้ยงบุตรและภริยา ที่นั้น พระหมดผู้หนึ่ง เรียมนดในสำนักงานพระโพธิสัตว์ นั้น อนพระโพธิสัตว์ว่ากว่า "พอ มนต์นี้หาคำไม่ได้ ท่านอาศัย มนต์นี้ก็ได้ทรัพย์เป็นอันมาก ท่านถูกใจผู้หนึ่งแล้ว อย่าปิด บังเราไว้ จงบอกว่า "มนต์ข้างเจ้ารู้แต่ในสำนักงานฉันตาล" ดังนี้, ผิวว่า ท่านละอาย จับอกโดยประการอื่นเสีย ก็จกไม่ผลของ มนต์เลย" ดังนั้นแล้ว รับรองว่า "ดีละ" ไหวพระโพธิสัตว์นั้นแล้ว ไปถึงกรุงเทพฯโดยสืบลำดับ บำรุงพระราชวังผสมผสานัง ได้ ทรัพย์เป็นอันมาก. ต่อมาวันหนึ่ง พระราชดำรัสถามว่า "มานพ เจ้านมนต์ ในสำนักงานใคร ?" พราหมณ์นั้นและอายที่จะพูดว่า "ในสำนักงานฉันตาล" จึงได้ ทูลถามว่า "ในสำนักงานของอาจารย์ศิลปโมกข์ ในกรุงศักดิ์สลิ" ในครูจิตเสือไปในขณะนั้นเอง เขาไม่รู้เลย วันหนึ่ง อนพระราชา เสด็จไปพระราชูอาญาตรงว่า "มานพ เจ้าของนมจะมามงมมา" จึง รายมนต์ เมื่อมนต์ไม่ปรากฎ จึงรู้ว่านมนต์เสือม ละอายใจ ลุกพระ ราชาสามหนำเข้า ไม่อาจอำพรางไว้ได้ จึงเกิดตามความ เป็นจริง.