การอธิบายธรรมะและผลบุญ : หน้า 295/356

ประโยค ๔ - มังคลัตถทีปน เล่ม ๒ หน้า ๒๙๕ สัตว์หล่านั้นทั้งหมดในโลก มีอารมเป็น เหตุเป็นอยู่, ขอโสัตว์เหล่านั้นทั้งหมด จงได้ โอกาสที่ชอบในความคิดของข้าพเจ้า" [แก้วรถู] นัยอันมาในอรรถถาถวว่า "บรรดาบทงเหล่านั้น บ่าว มม แปลว่า อันข้าขเจ้า บางกว่าถาก ยเญน วาจะมสนา ความว่า ุศคลรรมอย่างใด อย่างหนึ่ง เป็นกิริยา กล่าวคืออุสอันพึงทำด้วยไตรทวาร มีอยู่ บทว่า ติกษ ได้แก่ ภาวะดังส์ บทว่า สุตต ได้แก่ อันควรแก่การเกิดขึ้นในสุตติ อธิบายว่า กุศลธรรมทั้งหมดอันข้าพเจ้าจำทำแล้ว "ได้บว่า ท้าวเธออุตจากอัคคาแห่งพระเจ้รรคพรรดิ์โลกวิชัย แล้ว จักกิดขึ้นในหมู่เทพชั้นดาวดึงส์ ด้วยเหตุนั้น พระองค์ จึงรสรว่า สุตต นั้น. สองบทว่า สตุญติ อูติ ความว่า สัตว์เหล่าใด ทรงนาม ว่มมนุษย์ เทพา หรือพรหม มีอยู่ บทว่า อาสุญโน ความว่า และสัตว์เหล่าใด เว้นจากสัญญา คือเป็นสัตว์ไม่มีสัญญา มีอยู่ บทว่า มยุห ความว่า สัตว์เหล่านั้นทั้งหมด จงเป็นผู้มีส่วน เสวยผลบุญที่ข้าพเจ้าทำแล้ว อธิบายว่า จงมีส่วนแห่งบุญสวยเกิด บทว่า เย ความว่า บุญที่ข้าพเจ้าได้ทำแล้วนั้น อันสัตว์เหล่าใด