ความสำคัญของธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 55/356

ประโยค ๔ – มั่งคั่งถ้าป็นแปล เล่ม ๒ – หน้าที่ 55 ประกอบด้วยโโยะทั้งปวง เรียกว่าผู้มีธรรม เป็นที่เกรงจากโโยะ "แก้จริง" [แก้จริง] บรรดาบาทเหล่านี้ กล่าวว่า นฉาวาราธิปิติ ความว่า บุคคล เป็นใหญ่ในทวรรเหล่านั้น อธิรามมีรูปเป็นตน ครองบังไม่ได้ ชื่อว่าพระราชา. กล่าวว่า ธรรมโนะ ความว่า พระ- ราชาผู้กำเนิดอยู่ในอธิรามทั้งหลาย มีรูปเป็นตน ชื่อว่ามูลินพระ เศียร. กล่าวว่า อรฺฺ ได้เก่าไม่คำหนัดในอธิรามเหล่านั้นเอง กล่าวว่า รัช แปลว่า กำหนดอยู่. กล่าวว่า โอเมน ได้เก่าโอเมะ ๔ ประกาย มีความโอเมะเป็นตน. สองพูดว่า โโยะ นุฏฺฐิ ความว่า บัณฑิตย่อมบรรเทาโอเมะนั้นได้ ด้วยความเพราะกล่าวคือสัมมปัชเจนา กล่าวว่า สุพุโธวิสุณุตโต ได้แก่'ไม่ประกอบด้วยโยะะทั้งปวง มีความโยะะเป็นตน [๒๕๓] พระขนานพอได้ยินเพลงตอนนั้นก็ใจ “ เราไม่เคย ได้ยินบทนี้ตั้งแต่พุทธศตวรรษ ๑, พระพุทธเจ้าอุบัติในโลกแล้ว ละสีนอ! ท่านผู้เจริญ" ดังนี้ ขึ้นจากน้ำแล้ว พร้อมด้วยอุตตมาน ไป สํานักพระศาสดา ถวายบังคมพระศาสดา แล้วร้องไห้ กรุงกูลองความ ที่คนอาเชยกรรมเพียงทำไปจะใคร่นำให้ชาดา ต้องบังเกิดในก่ำเนิดสัตว์ ดีจฉนา แล้วก็ราบบูด (ต่อไปอีก) ว่า "พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ ไม่ได้ความเป็นมนุษย์ ไม่ได้ฟังพระสัทธรรม ไม่ได้เห็นพระพุทธเจ้า"