อรรถกถาแห่งสูตรต้นของสูตรทั้งหมด มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2 หน้า 10
หน้าที่ 10 / 356

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงคำสอนเกี่ยวกับการบริหารให้หมดจดในอรรถกถาแห่งสูตรต้นของสูตรทั้งหมด โดยแบ่งความหมดจดออกเป็น ๒ อย่าง และยังได้กล่าวถึงการปฏิบัติตนโดยพระอรหิสสาวกที่มีความหมดจด เพื่อความเจริญในธรรม และแลกเปลี่ยนความรู้เพื่อการพัฒนาตนเองในทางธรรม โดยยกตัวอย่างสาระสำคัญต่าง ๆ ในการปฏิบัติและการเข้าถึงอรหัตผล

หัวข้อประเด็น

-อรรถกถา
-การบริหารให้หมดจด
-พระอรหิสสาวก
-การปฏิบัติ
-พระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๕- มังกีลำถีปีดนี้บนีแปลง เล่ม ๒ - หน้าที่ 10 ทั้งหลาย ก็อรีสวากผู้มีองค์แล้วแกลเอออากุสเสียได้ ทำอุส ให้เจริญ ย่อมละกรรมอันมีโทษเสีย ทำกรรมไม่มีโทษให้เจริญ บริหารให้หมดคงจด." [๓๒๙] อรรถกถาแห่งสูตรต้นของสูตรทั้งหมด ในทุกนิบาด อังคุตตรนิกาย ว่า "บรรดาคำเหล่านี้ ในคำว่า สุทธมุตตาน ปรมิตนี้ ความหมดจดมี ๒ อย่าง คือ โดยปริยาย (โดย) เอกษา ๑ โดยนิบปริยาย (โดยสิ้นสงข) ๑. ก็พระอรหิสสาวก บริหารอยู่ด้วยสารมัน ชื่อว่าสิทธิให้หมดจดโดยปริยาย ถึง บริหารอยู่ด้วยศัพท์ ๕ ศิล ๑๐ จตุปริสุขศิล ปฐมาน ทุติยาน ต tertiary ๑๖๔๙๒๕ ๑๒๖๙๕๕ ๑๙๘๘ ๒๔๓ อาสาญาณญาณ วณฺญาณญาณ ๒๐อัญญาณญาณวาส scolasticais imperandum. วิญญาณฺญาณ- ํวงษาชญาณ. โสตาปัตติมวรร โสตาปัดผล อรหัตมรรคา ก็ว่าสิทธิให้บริหาร หมดโดยปริยายเหมือนกัน.(ส่วน) ท่านผู้สงอยู่ในอรหัตผล เป็นพระนิพนธ์ยงกุจิข้อนอันมีมูลฐานแล้ว ให้เอาบ้าง ให้เคียง บ้าง ให้บริโภคบ้าง ให้นั่งบ้าง บันติตพิงทราบ ว่าบริหารคือปฏิบัติตนให้หมดจด คือหมดจดกันโดยปริยาย โดยแท้." ภูมิแห่งบูรณสูตรนั้น ว่า "บทว่า ฉินนุมูลเก" คืือชื่อว่า มุขูลอ้างอ้งเดิมแล้ว เพราะมูลคือดึงห่านท่านผนอนขึ้นได้แล้ว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More