ปฐมสมันต์ป่ากามเปล ภาค ๕ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 10
หน้าที่ 10 / 409

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อหานี้มีการอธิบายถึงความสำคัญของพระวินัยปิฏก โดยการอ้างอิงคำกล่าวของท่านพระอุบาลีเถร ซึ่งเป็นขั้นตอนสำคัญในประวัติศาสตร์การสืบทอดพระพุทธศาสนา ผ่านการวิเคราะห์คำและแสดงเนื้อความแห่งพระวินัย เพื่อให้เข้าใจถึงการรักษาธรรมวินัยอย่างถูกต้อง. ข้อมูลที่กล่าวถึงยังมีการประยุกต์ใช้แนวคิดต่างๆ เพื่อให้พระวินัยมีความสำคัญและใช้งานในผู้ติดตามคำสอนทางพระพุทธศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-พระวินัย
-ท่านพระอุบาลีเถร
-การอนุรักษ์คำสอน
-การศึกษาพระวินัย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปฐมสมันต์ป่ากามเปล ภาค ๕ เอวินัยปฏิภิทังกัลสิ้น." ก็เพื่อจะสงวนธรรมพระวินัยนั่น ข้าพเจ้ากล่าว มาดิภาคดังต่อไปนี้ว่า "พระวินัยปิฏกนี้ ผู้ใดกล่าวไว้ กล่าวในภาค ใด กล่าวในเพราะเหตุใด ผู้ใดตรไว้ ผู้ใด นำสืบมา และตั้งอยู่ในบุคคลใด ข้าพเจ้า กล่าวว่าวิธีนี้แล้ว ภายหลังจับแสดงเนื้อความ แห่งปะฐะว่า "เตน" เป็นต้น โดยประการต่าง ๆ ทำการพรรณาอรรถแห่งพระวินัย." บรรดามาติกาเหล่านี้ คำว่า " อุตตะ เยนะ ยถา ยมะ" นี้ ท่านอาจารย์กล่าวหมายเอาคำนี้อย่างนี้ก่อนว่า "โดยสมมัยนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ (ณ โคนต้นไม้ละเดออันเพราะอิงสิง สถิต) ใกล้เมืองเวริยะ" เพราะคำนี้ยังใช้เป็นคำที่อาจให้ประจักษ์ กับพระองค์เองแห่งพระผู้พระภาคพุทธเจ้า." เพราะฉะนั้น บัดนี้จึง ควรกล่าวตั้งปัญหานั้นดังนี้ว่า "คำนี้ใครกล่าวไว้ กล่าวในภาคไหน และเพราะเหตุใดจึงกล่าวไว้." (แล้วว่า) "คำนี้ท่านพระอุบาลี เถรกล่าวไว้" ก็แลคำนี้นั่น ท่านพระอุบาลีเถรกล่าวไว้ในกราวทำ ปฐมบทธสีกิต (ในกราวน่าสังเครายาใหญ่ครั้งแรก). อันชื่อว่า ปฐม-
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More