การจำแนกประเภทปฏิสัมภิทา : หน้า 44/409

ประกอบ - ปฏิสนธิปิจฉาณปติ ฮา ดง - หน้าที่ 39 กิถิพระธรรมจำแนกประเภทปฏิสัมภิทา ๔ นั้น ในพระอภิธรรมนัน น้ำเอง ผู้ปฏิบัติในปฏิทนนี้ ย่อมบรรลุมิติภัทรกัน คือวิถิ ๑ อภิญญา ๖ และปฏิสัมภิทา ​๒ นี้ตามลำดับ ด้วยประการฉะนี้. [ผู้ปฏิบัติไม่มีใน ๓ ปฏิฤทธิผลต่างกัน] กิถิฤษผู้ปฏิบัติไม่มีในพระวินัย ย่อมมีความสำคัญว่าทำโทษ มิได้ ในพระสะทั้งหลายอันสัมผัสซึ่งรูปเป็นอุปาทิขะเป็นต้น อันพระ ผู้พระภาคเจ้ตรัสห้ามแล้ว โดยความเป็นอาการเสมอกันด้วยอ่อน สัมผัสซึ่งสัตย์วัตถุเครื่องลาดและผ้างเป็นต้น ซึ่งสัมผัสเป็นสุข ที่พระ ผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุญาตแล้ว แม้น้องต้องด้วยคำว่าพระอริธิ กล่าวว่า " เราขอบรู้ถึงสิ่งธรรมอันพระผู้มิพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว โดยประกาศว่า เป็นธรรมอันทำอันตรายได้อย่างไร ธรรมหล้านั้น ไม่สามารถ เพื่อกระทำอันตรายแก่บุคคลผู้ลุ่มหลงได้" ดังนี้. กิถิฐนั้น ย่อมถึงความเป็นผู้เด็จ เพราะความปฏิบัติไม่ดีนั้น. ภิกษุผู้ปฏิบัติไม่มีในพระสูตร ไม่รู้ว่าซึ่งอธิบายในพระบาลีม กล่าวว่า " คำอภิญญาทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้ มีอยู่ จะได้อยู " ดังนี้ ย่อมถืออาผิด พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงหมายตราสีว่า " บุคคล มีธรรมอันตื่นผิดแล้ว ย่อมกล่าวคู่ร่างทั้งหลายด้วย ย่อมบุตคนเอง ด้วย ย่อมได้ประสบบาปมิใช่อภิญญาด้วย" ดังนี้, ภิกษุนั้นย่อมถึง ความเป็นผู้มภิธิติ เพราะการอธิษฐาน.