ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ตอน) - ปฐมสัมผัสในสภาสักกะแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 234
มีการกราบไหว้เป็นต้น ของเราแม้ผู้เกิดใครคู่เดียว ยังไม่มี ด้วย
ประกาศนี้, บัดนี้ เรานั้นได้รับบรรลุความเป็นสัพพัญญูแล้ว จะพิ
กราบไหว้ พิงลูกรับ หรือพิงเชิญชูบุคคลด้วยอาสะนะ? คู่ก่อน
พรหมม์! เพราะเหตุนี้ ท่านอย่าได้ปรารถนา การทำความนอบน้อม
เห็นปานนั้น จากคตคตเลย, คู่ก่อนพรหมม์! เพราะว่า ตกาคต
พิงกราบไหว้ พิงลูกรับ หรือพิงเชิญบุคคลใดด้วยอาสะนะ, แม้ศรีะ
ของบุคคลนั้น พิงจากกาคตลงไปบนพื้นดิน โดยเร็วพลันทีเดียว
ดูผลดาลที่มีเครื่องผูกห่อมเพราะแก่ก่อง หลานจากวัยในที่สุดแห่ง
ราตรี นะนั้น. "
[ เวรญถพรหมนักกล่าวว่าพระพุทธเจ้าว่าเป็นคนไม่มีรส ]
แม้เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ครับอย่างนี้แล้ว พราหมณ์ก็ากำหนด
ไม่ได้ง้อความที่พระตกคตฉบับเป็นบุญญูรุนในโลก เพราะทราม
ปัญญา ไม่ยอมอดกลั่นพระดำรัสนั้นถ่ายเดียว จึงกล่าวว่า " พระโคดม
ผู้เจริญ ! เป็นคนไม่มีรส " ได้ยินว่า พราหมณ์นี้มีความมุ่งหวัง
ดังนั้น " สามกิจกรรมคือ การกราบไหว้ การกรับ และประณมมือ
ให้้อนใจ ที่ประชาชนเรียอยู่ในโลกันต์ ' สามัคคีรส' สามกิจกรรมม
การกราบไหว้เป็นต้นนั้น ของพระโคดม ผู้เจริญ ย่อมไม่มี, เพราะฉะนั้น
พระโคดม ผู้เจริญ จึงเป็นคนไม่มีรส คือมีพระชาติไม่มีรส มีสภาพ
ไม่มีรส. "
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อจะให้พราหมณนั้นเกิดโอ่ออ
จิงทรงหลักหนีความเป็นข้าศึก โดยตรงเสีย ทรงรับสนเนื้อความแห่งคำ