ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(ด) - ปฐมสมันตปสากนิแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 135
[พระเถระแสดงธรรมโปรดพระราชาและชาวเกาะ]
ในเวลาสำราญพระเถระ เมื่อจะให้มนุษยะคือพระธรรม
ตกแก่พระราชาครับทั้งชนบทวิชา จึงได้แสดงปฐมเทศนา วิมานวัฏ
และสังกาสุข สตรีที่ ๕๐๐ เหล่านั้น ฟังธรรมเทวดานั้น ของ
พระเถระ ได้กระทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตผล. แมเหล่านุษย์ที่ได้พบ
เห็นพระเถระบนบามิสสวรรคตในวันก่อน ก็พากันกล่าวสรรเสริญ
คุณของพระเถระ ในที่นั้น จ.พวกมหาชนฟัง (จากสำนัก) ของชน
เหล่านั้น ได้ประะชนส่งเสียงเดือดด็องที่พระสนหลวง. พระราชตรัส
ถามว่า "นั่นเสียงอะไรกัน." ทนายรกรณ์ว่าจงอมารคราบูลว่า "พวกมหาชน
ร้องว่า ข้าแต่พระองค์ผูชมติเทพ ! พวกข้าพระพุทธเจ้าไม่เห็น
พระเถระ ." พระราชทรงดำริว่า " ถ้า พวกมหาชนขนข้ามในที่นี้
ใช่, โอกาศไม่มี" จึงตรัสสั่ง "แนะนพานาย ! พวกเธอปัยชำระ
โรงช้าง เกลี้ยทราย โปรยดอกไม้ & สี ผูกเทวดาแล้วปลูกดอสนะ
เพื่อพระเถระทั้งหลายบนที่ของช้างมกล. พวกราชอํามาตย์ได้กระทำ
อย่างนั้นแล้ว พระเถระได้ไปนั่งแสดงทวดปฏิสันในที่นั้น. ในเวลาจב
กก กมประชาชนหนึ่งพัน ได้ตั้งอยู่ในโสดาปฏิผล. ในเวลานั้น ชน
ทั้งหลายคิดว่า "โรงช้างแคบเกินไปเสียแล้ว" จึงตกแต่งอาสนะที่
อุทยานนทวันใกล้ประชุมศักดิ์สิทธิ์ พระเถระ( "ไป") นั่งแสดง
อาสิวิโสมนัสสมตร ในอทยานนทวันนั้น. เพราะฟังอาสิริโสมนัสสมตรแน่นั้น
คนประมาณพันหนึ่ง ได้ใส่ปฏิผล. ในวันนั้นสองเดือนที่พระเถระมา
แล้ว ธรรมาภิมัย (การครสรัธรรม, การบรรจุธรรม) ได้มีแก่คน