ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (คง) - ปฐมสัมผัสภาค ๑ - หน้า 134
*นายสาริ กรกูลว่า "ไม่ขึ้น พระเจ้าข้า! อีกอย่างหนึ่ง พระเณรทั้งหลายออกกี่หลังข้าพระพุทธเจ้า มาถึงก่อนใยเดินอยู่ที่ประตูด้านทิศปรจีน." พระราชาหงส์ดำว่า พระเกะทั้งหลายไม่ยืนแน่ชึ้ง รถ "จึงรงพระคำว่า" بادีี พระผู้เป็นเจ้ทั้งหลาย จักไม่ยืนดี อาศะสูง "แล้วฉัสสั่งว่า" แน่ะพนาย! ถ้าบนั่น พวกท่านจงปอาณะ โดยอากาเพียงลาดพื้น เพื่อพระเณรทั้งหลาย" ดังนี้แล้วได้แสดสวนทางไป พวกอำมะยกูเสื้ออ่อนบนพื้นแล้ว ปฐิรลอคลาดอันวิวัฒน์ก็โกยเสัวเป็นตัน (พราม) ข้างบน. พวกไหว้ผู้นายมิติเห็น (เหตุการณ์นั่น) แล้ว พากันพยากรณ์ว่า "แผ่นดินนี้ถูกพระเณรเหล่านี้ ยึดแล้วในบัดนี้, ท่านเหล่านี้ จักเป็นเจ้าแห่งเกาะดำนพินอาณิวิบัติ." ฝ่ายพระราชาได้เสด็จจากบังคบพระเณรทั้งหลายแล้ว ทรงรับเอาบาตรดาคตของพระมินทะระ แล้วมินทะเหล่านพระเณรให้เข้าไปในเมือง ด้วยการบูชาและสักการะใหญ่ ให้เข้าไปสู่ภายในพระราชินิครัน พระเณรเห็นการให้บอสนะแล้ว นั่งพลางคิดไปว่า "ศาสนาของเราจักแผ่ไปทั่วลังกาทวีป และดังนั้นไม่หวั่นไหวดูดแผ่นดิน. พระราชาทรงเลี้ยงดูพระเณรทั้งหลายให้อ้อมหน้า ด้วยบาทนี้โยนนี้ อันประณีต ด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ได้รบส่งให้เรียกศาสตร์ ๕๐๐ คน มีพระนางอนุพทวีเป็นประมุขมา ด้วยพระคำสัตย์ว่า "พวกแม่จงกระทำการอภิวาทและบูชา สักการะพระเณรทั้งหลายเกิด" ดังนี้ แล้วได้สั่งประทับนั่ง ณ ส่วนช้างหนึ่ง.
* พระธรรมบัณฑิต (มานิต ดาวโร) ป.ธ.๗ วัดสัมพันธวงศ์ แปล