ปฐมสมันดาปาสิคาน ภาค ๑ - หน้า 231 : หน้า 236/409

ประโยค - ปฐมสมันดาปาสิคานแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 231 โดยชาติ. มีคำอธิบายว่า " ผู้คํานานนแล้ว." บทว่า องครก ต ได้แก่ ผู้นานกาลนานแล้ว. อธิบายว่า " ผู้ล่วงเลยมา ๒-๓ ชั่วรัศกาลแล้ว." บทว่า วิโอญุปจุตได้แก่ ผู้ซึ่งเข้าไปบังจิตม้วยแล้ว. ส่วน ที่ ๓ อันนี้ในที่สุดแห่งร้อยปี ชื่อว่า ปีฉมวิษ (คืออายุสุดท้าย). อีกอย่างหนึ่ง ในบททั้งหลายมีกว่า ชื่นเอ เป็นตนนี้ พึงทราบ โชษณอย่างนี้ว่า บทว่า ชื่นเอ ได้แก่ ผูักิตก่อน. มื่ออธิบายว่า " ผู้ล้อยตามตรกฏที่เป็นไปดลอดกาลนาน." บทว่า วุฑเฑต ได้แก๋ ผู้ประกอบด้วยความเจริญแห่งคุณมีศิล และมารยาทเป็นต้น. บทว่า มหูลก คือผู้ตามพร้อมแล้ว ด้วยความเป็นผู้มี สมบัติมาก คือผู้ทรัพยากร มีโพกมาก. บทว่า องครก ต ได้แก่ ผู้ดำเนินไปดลอดทางแล้ว คือผู้ประพฤติ ไม่กว่าล่วงเขตแห่งคุณธรรมจริง ๆ เป็นตน ของพวกพราหมณ์. บทว่า วิโอญุปจุต ได้แก่ ผู้เข้าถึงความเป็นคนแก่โดย ชาติ คือวิธีสุดโค่ย. บัดนี้ บัดนี้ทิพย์ประกอบบับทั้งหลายมือเทือว่า " อิง- วางติ " ด้วย น อัคกร ที่ท่านกล่าวไวในคำว่า " น สมโณ โคดม" นี้ แล้วทราบตามเนื้อความอย่างนี้ว่า " พระสมณโคดม ไม่ทราบไหว่ ไม่คลุ้ม จนไม่เชื่อเชิญอาสนะอย่างนี้ว่า " ท่าน ผู้เจริญทั้งหลาย จงนั่งบนอาสนะนี้." จริงอยู่ ... ว่า ศพที่ซึ่งมีอยู่ในบท