ปฐมสมันปาปาศกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 107 : หน้า 112/409

ประโยค (ตอน) - ปฐมสมันปาปาศกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 107 เหล่าอดีตวัดที่พังทลาย, เมฆทึ้งหลายก็รามลั่น, สายฟ้าทึ้งหลาย ก็แปลเปลว ๆ, อสุนีบาดก็พลามา. อุกกาวีกไหลลง เหมือนท้อง ฟ้าแตกนั่น. เหล่าลูกนาคึ่งรอบอันน่าสะพรึงกลัว ก็ประชุมกัน. ฝ่ายพญาญาณเอง ก็ยังหวนคืน ลูกโพลง ปล่อยฝนเครื่องประหาร ฃคามพระเกษตรด้วยคำหยาบคายเป็นต้นว่า " สมณะโล้นผู้นี้ ทรงผ้าที่ ตัดขาด ( ด้วยศัสตรา ) คือใคร ? " ได้บังคบหมูพลานาไปว่า " พวก ท่านงงงวยบ้าง ฯ ขับใสสมะรูนี้ออกไป. " [ พระเกษตรกรมพนาทให้ฉายพอยแล้ว ] พระเกษตรป้องกันกำลังพลนาคที่น่าสะพรึงกลัวทั้งหมด ด้วยกำลัง ฤทธิ์ของตน พูดะพญาญาณว่าว่า :- " ดูก่อนพญาญาณ ! ถ้าโลกแม้ทั้งทวงโลก จะ พึงมียังเราให้รับร้คามไม่ได้รึ, ก็ไม่มีผู้ สามารถที่จะบันดาลภัยที่น่ากลัวให้คิดแก่ เราได้, ดูก่อนพญาญาณ ! แม้ท่านจะอยุก แผ่นดินนี้ทั้งหมด พร้อมทั้งสมุทร ทั้งบรรพต แล้วพึงเวียนไปบ่อบนของเราได้รึ, ท่าน ก็ไม่พึงสามารถที่จะบันดาลภัยที่น่ากลัวให้ เกิดแก่เราได้เลย, ดูก่อนพญอารคาธิบดี ! ท่านเท่านั้น จะพึงมีความแก้ไขอย่างแน่นแท้." " ครั้นเมื่อพระเกษตรกล่าวอย่างนั้นแล้ว พญาญาณ ถูกพระเกษตร กำจัดอาณภาพแล้ว เป็นผู้มีความพยายามไร้ผล มีความทุกข์เศร้าร้ายใจ