ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(คอ) - ปฐมสมันดาปสาทกแปล ภาค ๑ หน้า 191
มีธรรรมะเป็นที่สุด บุรรธรรมมือวิชาเป็นต้นนั้น ความไม่รู้ใน
อริยสัจทุกข์เป็นต้น ชื่ออวิชชา ก็วิชามในภาพ ย่อมเป็น
ปัจจัยแห่งอธรรมในภาพ อวิชชาในรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัย
แก่สังขารหลายในรูปภาพ อวิชชาในรูปภาพ เป็นปัจจัยแก่สังขาร
ทั้งหลายในอรูปภาพ สังขารในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแก่ปฏิสันธิ-
วิญญาณในอรูปภาพ ในรูปภาพและอรูปภาพ ก็ฉนี้ ปฏิสันธิ-
วิญญาณในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแก่มนุษย์ในอรูปภาพ ในรูปภาพ ก็อย่างนั้น
ย่อมเป็นปัจจัยแก่กายเดียว ในอรูปภาพ นามรูปในอรูปภาพ
เป็นปัจจัยแก่อตะนะ ๖ ในอรูปภาพ นามรูปในอรูปภาพ ย่อมเป็น
ปัจจัยแก่อตะนะทั้ง ๖ ในอรูปภาพ นามในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัย
แก่อตะนะอย่างเดียว ในอรูปภาพ อายตนะ ๖ ในอรูปภาพเป็น
ปัจจัยแก่สละ ๖ อย่าง ในอรูปภาพ ๑ อายตนะในรูปภาพ เป็นปัจจัย
แก่ ๓ ผลสละในอรูปภาพ ๑ อายตนะในรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแก่
ผัสสะในอรูปภาพ ผัสสะ ๓ ในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแก่เทวนา ๖
ในอรูปภาพ นั้น ๆ ผัสสะ ๓ ในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแก่เทวนา ๖
ในอรูปภาพนั้นเอง ผัสสะ ๑ ในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแก่เทวนา ๖
ในอรูปภาพนั่นเอง เวทนา ๖ ในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแก่
ตัณหา ๖ ในอรูปภาพ ๓ ในอรูปภาพนั้นเอง เวทนา ๑ ในอรูปภาพ ย่อมเป็นปัจจัย
แก่ตัณหา ๖ ในอรูปภาพต้นหา๖ ในอรูปภาพนั้น ๆ ในอรูปภาพนี้เป็นตัน
นั่น ๆ ย่อมเป็นปัจจัยแก่อตุปาทนั่น ๆ. อุปาทานเป็นต้น ย่อมเป็น