ปฐมสิ้นคำาทกแห่งวาสนา ภาค ๑ - หน้าที่ 386 : หน้า 391/409

ประโยค - ปฐมสิ้นคำาทกแห่งวาสนา ภาค ๑ - หน้าที่ 386 "ในภาคใด." คำที่เหลือ พึงทราบโดยทำองที่กล่าวแล้วนั่นแล.* อีกนัยหนึ่ง ในคำว่า ยโได เป็นต้นนี้ มีความสงบปฏิสนธิ์ต่อไปยัง วิจิตรมโหฬารถึงซึ่งมั่งว่า "ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งอาสะ" ย่อมมี ปรากฏในสง่ ในภาคชื่อใด, ในกาลนั้น พระศาสดา ข่มทรง บัญญัติสิกขาบทแก่พวกสาวก ย่อมทรงแสดงปฏิสนธิในภิมก เพราะ เหตุไร? เพราะเพื่อกำจัดกิเลสกไปของนั่นแล อันถึงซึ่งการนับ ว่า "ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งอาสะ" พระผู้พะฤกษ์ พระผู้พระภาค เมื่อลง บัญญัติอย่างนั้น ย่อมเป็นผู้ไม่ควรขอเป็นต้น และเป็นผู้มี อนุภาพปรากฏ ในสพพัญฌิวาสของพระองค์ ย่อมถึงสักกา และ ลิกาขาบท ของพระองค์นั้น ย่อมไม่ถิ่ม เพราะ ถือสถานเดิม, เปรียบ เหมือนนายแพทย์ผู้ฉลาดเยียวยาหรืฟที่เกิดขึ้นแล้วด้วยการผ่าตัดพอก ยาพันแผลและระงับเป็นต้น ทำให้หลายมิวิติ เป็นผู้ไม่ควรขอเป็นต้นเลย และเป็นผู้มีอนุภาพปรากฏในเพราะธรรมแห่งอาจารย์ ของตน ย่อมประสบสักการะฉะนั้น. พระผู้พระภาค ครั้นตรัสความไม่เกิดขึ้น และความเกิดขึ้นแห่งธรรมเป็นที่ตั้งอาสะ อกาลและกาลแห่งอันบัญญัติสิกขาบทอย่างนี้ ด้วยประการณะนี้แล้ว นับสัน ก็เพื่อแสดงกฏว่ามิเกิดขึ้นแห่งธรรมเหล่านั้นแล จึงตรัสว่า " น ตา สารีปฏต อิทฺถกฺจ" เป็นดัง ในคำว่า " นตา" เป็นต้นนั้น บททั้งหลายที่มีอรรถดังนี้ พึงทราบด้วยอ้างภาษะบนี้แล ส่วนการพรรณนาบทที่มิได้ดังดังไปนี้:-