ปฐมสมันตปาสาททาคนแปล ภาค ๑ : หน้า 235/409

ประโยค(ฉบับ) - ปฐมสมันตปาสาททาคนแปล ภาค ๑ หน้า 230 บางหนึ่ง." [อรรถาธิบายศัพท์ต่าง ๆ มี เอ็ด ศัพท์ เป็นต้น] เวชบุญพรหมณ นั่งแล้ว ณ ที่ส่วนบ้างหนึ่งแน่น จึงได้ กราบกุลกีนะพระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยว่าว่า เอ็ด เป็นต้น พระ อาจารย์แสดงใจความที่ควรจะกล่าวในบัดนี้ ท อัฎฐร ทำการตอบท. บทว่า อิโวว แปลว่า ได้กราบทูลแล้ว ประชุมว่า สุตุมตติ ติบถเป็น สุต ม แต่แปลว่า อั้นนั่น บ้างเข้าได้มงลงแล้ว พระ อาจารย์แสดงใจความที่ควรกล่าวในบัดนี้ด้วยคำว่า " เอ็ด มยา สุต " เป็นต้น. เวชบุญพรหมณ ย่อมฤทูลเรียกพระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยพระ โคตรว่า " โด โคม " แปลว่า "อั้นแต่พระโคมผู้เจริญ !" บัดนี้ ท่านพระอุบาลีธะ เมื่อจะแสดงข้อความที่เวชบุญพรหมนั้น ได้ฟังแล้ว จึงได้กล่าวคำอาอาทิอย่างนี้ว่า " น สมโณ โคดม " ในคำว่า " สมโณ โคดม " เป็นดัชนั้น มีการพรรณนาบทที่ ไม่ง่ายดักต่อไปนี้:- บทว่า พฤทุมนเ ได้แก่ พฤทุมโนโดยชาติเบ บทว่า ชินฺเธ ได้แก่ เป็นคนแก่รำร่า คือลูกซองให้ไป ถึงความเป็นผู้มีอวัยวะหักเป็นท่อนเป็นต้นเป็นต้น บทว่า ฎุทเต ได้แก่ ผู้ข้างอันแห่งความเจริญแห่งอวัยวะน้อย ใหญ่. บทว่า มหูลเจร คือผู้ตามพร้อมแล้ว ด้วยความเป็นคนแก่