ปฐมสมันดปาสากำแปล ภาค ๑ : หน้า 396/409

ประโยค(ตอน) - ปฐมสมันดปาสากำแปล ภาค ๑ หน้าเล่ม 391 หัว สารบัญสูตร. " ในคำนี้ มีการพรรณนาโดยสังขปดังต่อไปนี้ :- บรรดากัญญ ๕๐๐ รูปนี้ ผู้ลี้ภัย ณ เมืองวรัญชะ ภิกขุ ที่คำองด้วยอำนาจคุณ คือผู้ต่ำกว่ากัญญทุกรูป ที่เป็นพระโสดาบัน คำว่า โสดาปะโน คือ ผู้ถึงอิทธิบาท ถึอคำว่า “โสด” นี้ เป็น ชื่อของมรรคน. คำว่า "โสดาปะโน" เป็นชื่อของบุคคลผู้ประกอบ ด้วยมรรคนั้น เหมือนอย่างที่กล่าวไว้ว่า (พระผู้มะภาตรกล่าวมา) สารบัญสูตร ! ที่เรียกว่า โสตะ โสตะ นี้ โสตะ เป็นในหนอแล สารบัญสูตร ? (พระสารบัญกราบทูลว่า) ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ก็ อธิบรมมึงคับแปลนี้แหละ คือ สัมมาทิฏฐิ ฯ ล ฯ มสมามาติ ชื่อว่า โสตะ. (พระผู้มะภาตรกล่าวว่า) สารบัญสูตร ! ที่เรียกว่าโสตาบัน โสตาบัน นี้ โสตาบันเป็นในหนอแล สารบัญสูตร ? (พระสารบัญกราบทูลว่า) ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ก็บุคคลผู้ซึ่งประกอบด้วยอริย- มรรคน้องกันแปลนี้ เรียกว่า ‘โสตาบัน’. ท่านผู้ข่าวนี้นั้น มีชื่อ อย่างนี้ มีใครอย่างนี้: ก็ในบานนี้พวกวา มรรคนให้ชื่อผล เพราะฉะนั้น บุคคลผู้คำอยู่ในผล ข้อว่า โสตาบัน. บานว่า " อวิช- ปฏธมะ” มีการะว่า ธรรมที่ชื่อว่าวิญญาณ เพราะอธิบว่า ท่าน ไม่มีวิปัสสนา. มีอธิบว่า ‘ท่านไม่มีรัศมีให้ตกไปใน อายะเป็นสภาพ." เพราะเหตุไร ? เพราะความสิ้นไปแห่งธรรมเป็นเหตุ