การสร้างพระสัปบและการอยู่จำพรรษาในเจดีย์บรรพต : หน้า 144/409

ประโยค (คง) - ปฐมสัมผัสตลกแทนแปล ภาค ๑ หน้า 139 เธอแม่เหล่านั่น ยังราชะชะกูประกอบด้วยเจ้าพี่และเจ้าหน่อ ๑๐ องค์ ให้เสื่อมใสแล้ว อย่ำพระพราที่เจดีย์คริบบรรพตสอนมหาชน. แม้ในเวลานั้นได้มีพระอรหันต์ ๒๖ รูป เข้าจำพรรษาในเจดีย์บรรพต. [ พระเถระแนะให้หาสิ่งที่ควรภาวนาหัวช่า ] ครั้นนั้น ท่านพระมหามาหีหที อยู่จำพรรษาปวารณาแล้ว ได้พูดคำนี้กับพระราชา ในวันอุปสมบทเดือนกัตติยา "มหาบพิศ ! พวกอาตมภาพได้ฝ่าพระสัมผัสพุทธเจ้ามาแล้ว อยู่อย่างไม่มีที่พึ่ง, อยากจะไปยังพุทธิปิ" พระราชาสร้าง "ท่านผู้อารีญ !" ข้ามเจ้าบำรุงพวกท่านด้วยปัญจ ๔, และมหาชนนี้ อาศัยพระคุณท่านตั้งอยู่ในสำนวนหลาย, เพราะเหตุไรพวกท่านจึงเบื่อนหน่าย." พระเถระกล่าว "มหาพิศ ! พวกอาตมภาพได้ฝ่าพระสัมผัสพุทธเจ้ามาเป็นเวลานานแล้ว, สถานที่ควรทำการอภิวาท กุศลธรรมและสามัญิกรณ์ ไม่มี, เพราะเหตุนี้ พวกอาตมภาพจึงเบื่อนหน่าย." พระราชาสร้าง "ท่านผู้อารีญ ! พระคุณเจ้า ได้พูดแล้วมิหรือว่าพระสัมผัสพุทธเจ้าปริยนนท์แล้ว." พระเถระกล่าว "มหาบพิศ ! ปริยนพนแล้ว, แม้จริง, อย่างนั้น พระสรารฤของพระองค์ยังอยู่." พระราชาสร้าง "ข้าพเจ้า ท่านผู้อารีญ ! พระคุณท่านจำนงหวังการสร้างพระสัปบ" แล้วตรัสต่อไปว่า "ท่านผู้อารีญ ! ข้าพเจ้าจะสร้างพระสัปบ นิมนต์พระคุณท่านเลือกพื้นที่ ในบันดนี้เกิด, อันง ข้าพเจ้า จ้าได้พระธาตุต่าไหน ท่านผู้อารีญ !" พระเถระกล่าว "มหาพิศ ! ทรงปรึกษากับสมุนสามเณรดูเกิด." (Note: The text appears to be ancient or classical Thai and may contain some archaic words or phrases.)