ปฐมสัมปันนปาสาทก แปล ภาค ๑ : หน้า 206/409

ประโยค(ค) - ปฐมสัมปันนปาสาทกแปล ภาค ๑ หน้า 201 จากนั้นเป็นที่รักเป็นที่ชอบใจของคนเหล่าคนอื่น ในวาระนั้น พระตถาคติในภิกษา(ผู้รู้เท่า)เพื่อยบารณอวาจานั้น" พระผู้มีพระภาค นั้น บัญฑิตพิพาทรงว่า สุดโต แม้พระตรัสพระจอมกล่าวด้วยประกาศ ฉะนั้น. [อรรถาธิบายบทพระ you'dว่า โลกวิทย์] อันนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า ชื่อว่า โลกวิทย์ เพราะพระองค์ทรงรู้แจ้งโลก โดยประกาศกองอย่าง จริงอยู่ พระผู้มีพระภาคนั้น ทรงรู้ คือ ทรงรู้ทั่วถึง ทรงแทงตลอดโลก โดยประกายทั้งปวง โดยสภาพบ้าง โดยสมทัยบ้าง โดยโรฌบ้าง โดยอญญายเป็นเหตุถึงนิรโฌบ้าง เหมือนอย่างที่พระองค์ทรงสัตย์ไว้ว่า " คดีอนาจาโอซ ! ในที่สุดแห่งโลกไกลแล ไม่เกิด ไม่ตาย ไม่เคลื่อนไหว ไม่อุทธิต เราไม่กล่าวว่าสุขแห่งโลกนันว่า อัญบคคลภรู้ พึงเห็น พึงถึง ด้วยการไป ( ด้วยกาย ), คู่อร อาวุโส ! และเราไม่กล่าวว่า การยังไม่ถึงที่สุดแห่งโลกเลยจะทำที่สุดแห่ง ทุกข์ได้, คู่อรอนาจาโอซ ! อีกอย่างหนึ่ง เรายอมบัญญัติโลก ความเกิด แห่งโลก ความดับแห่งโลก และข้อปฏิบัติหลังความดับโลก ที่เคลวะ ประมวลวามนี้นั้นแล มีอัป สัญญา มีใจ, "ที่สุดแห่งโลก บุคคลไม่พิพังถึงได้ด้วยการไป (ด้วยกาย) ในกลาลไหน ๆ และจะไม่มีการ พันจากกายได้ เพราะยังไม่ถึงที่สุดแห่งโลก. เพราะเหตุนันแล ท่านผู้แจ้งโลก มีปัญญาดี