ปฐมสัมมนาปทาสาธาแปล ภาค ๑ : หน้า 361/409

ประโยค(ก) - ปฐมสัมมนาปทาสาธาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 356 ถามเฉพาะแต่คำที่ถืออาศัยประโยชน์ อิงอาศัยเหตุเท่านั้น หากสุถาม คำที่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ไม่ เพราะเหตุไร? เพราะพระตกความ ทั้งหลาย ทรงจัดคำที่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์เสียได้ด้วยบรรดา ชื่อว่า สตฺ มรรคาท่านเรียกว่า สตฺ มีคำอธิบายไว้ว่า " การขัด คือ การ ตัดขาดด้วยดี ซึ่งคำเช่นนั้นด้วยมรรคนันเอง." บัดนี้ ท่านพระอุฏฐเดฐ ระ เมื่อจะแสดงถึงพระคำรัส ที่อาศัย ประโยชน์ซึ่งพระคำรัสทั้งหลายตรัสมานั้น ในบทว่า " อุตราสุทฤทธิ " นี้ จึงกล่าวคำอธิษฐานว่า " ทุวิภ อากาเรน" ดังนี้. บรรดาหล่านั้น กล่าวว่า อากาเร คือ ด้วยเหตุทั้งหลาย สองว่ากว่า ฆมฺ ม วา เทสสตฺถา ความว่า เราจักแสดงพระ สุตรที่ประกอบด้วยอัตตาปฏิสันถาฐ ( คือเรื่องที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า) หรือ ชาดกที่ประกอบด้วยเหตุหุแห่งบุรพกิจ ( คือความประพฤติในชาติก่อน ). หลายบทว่า ลาวานวา ลิวาขปา ปุณฺณาเปสุสาม ความว่า หรือเราจักทำโทษที่ล่วงเกินให้ปรากฏ ด้วยการถามนั้น แล้วจับบัณญัติ ลิขนาบนุ่ง คือดังข้ออธิบันนหรือบ่าให้สาครทั้งหลาย. ในคำว่า " อโลป ภวา ⁊ เป ⁊ ฯ เอกาทศูตร อโรจน์ " นี้ หามี คำอะไร ๆ ที่ควรกล่าวไว้ไม่ เพราะว่า ท่านพระอานนท์เมื่อลุออกการ ได้ข้าวแดงแล้วหนึ่ง ๆ ความเป็นผู้มีความประพฤติบา และเปลือง จากการทุมให้ลูกของ ของพวกภิญญ์ ที่ข้าพเจ้า_HALFในตอนต้น นั้นแห เลียบว่า " ได้ลูกขอขอความนันแล้ว."