ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปรารถจะยกพระธาตุลุงจากกระพองช่างนั้น. พญาช้างไม่ยอมให้หยกล. พระราชา ตรัสถามพระเถรว่า " ท่านผู้เจริญ! เพราะเหตุไร ช้างจึงไม่ยอมให้หยกล." พระเถรว่าถวายพระราชว่า " มาหาพิธี! พระ ธาตุที่ยกขึ้นแล้วจะยกลงไม่สมควร." ก็น่ากลัวน้ำในบ่ออันอ่าวว่าพ
แห้งขาดไป. พื้นดินโดยรอบแตกกระแหง ก่อนไปนีบเรื่อย ยกขึ้นได้ง่ายมหาชนรำรีบช่วยกันนำดินจากบ่ออ่าวปีนี้มาทำพื้นที่( ฐาน) ประมาณเท่ากระพองช่าง. ในขณะนั้นเอง ชนหลายเริ่มปั้นอิฐ เพื่อสร้างพระธาตุ. พญาช้างยืนในโรงช้างใกล้ฐานของต้นโพธิ์ในเวลา
กลางวัน กลางคืนรักษาพื้นที่ที่จะสร้างพระธาตุ ๒-๓ วัน จนกว่าจะอิฐจะสำเร็จ. ครั้งนั้น พระราชรับสั่งให้ก่อพื้นที่( ฐาน, ที่ตั้ง) แล้วตรัสถามพระเถรว่า " บ้านเจ้าพิงสร้างพระศุภะมีปลูกเหมือนเช่นไร
ท่านผู้เจริญ?" พระเถรว่าถวายพระพุทธว่า "เช่นกับกองข้าวเปลือก มหาพิธี! " พระราชาทรงรับสั่งว่า " ดีละ ท่านผู้เจริญ! " รับสั่งให้ก่อพระศุภะขนาดฐานฐานๆ แล้ว ให้กระทำสักกะใหญ่ เพื่อобходимоยกพระธาตุขึ้น.
[พระธาตุแสดงปฏิหาริย์เก่ามาหานะ]
ทองนครทั้งสิ้นและชาวชนบทกันแล้ว เพื่อชมการฉลองพระธาตุ. กี่เมื่อหมู่มหาชนนันประชมกันแล้ว พระธาตุของพระศพลได้เหินขึ้นสวาหาสประมาทชั่วตลอด ๓ ต้น จากกระพองช่าง แสดงยามปฏิหาริย์. ธารน้ำและเปลวไฟมีสี ๖ สี ย่อมพองพุ่งออกจากองค์พระธาตุทั้งหลายนัน ๆ ได้มีปฏิหาริย์คล้ายกับปฏิหาริย์