ปฐมสัตย์ปฏิญาณ : หน้า 78/409

ประโยค - ปฐมสัตย์ปฏิญาณ 1 - หน้าที่ 73 โยมมารดา " แล้วก็ออกไป. ก็นิวาสสถานแห่งโยมมารดาของนิ โครธ สามเณรนั้น ต้องเดินเข้าไปยังพระนคร ทางประตูด้านทิศทักษิณ ผ่านท่ามกลางพระนครไปออกทางประตูด้านทิศติดบูรณ. ก็โดยสมบั้นนั้น พระเจ้าโคตรธรรมราช ทรงเสด็จจงกรมอยู่ที่จำบัญชร ฝืนพระพักร์ ไปทางทิศปรจิน. ขณะนั้นเอง นิ โครธสามเณร ผู้อินทรีย์สงบ มีใจสงบ ทอดสายตาดูประมาทชั่วเอก เดินไปถึงพระลานหลวง. เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงได้กล่าวไว้ว่า " วันหนึ่ง พระเจ้าโคตรประทับอยู่ที่สำนักฯ" ได้ทอพระเนตรเห็นนิ โครธสามเณร ผู้อ่อนฝน คุ้มครองตน มีอินทรีย์สงบ สมบูรณ์ด้วยอริยาบถ กำลังเดินผ่านไปทางพระลานหลวง ดังนี้. [ พระเจ้าโคตรทรงเลื่อนใส่นิ โครธสามเณร ] ครั้นทอดพระเนตรเห็นแล้ว พระราชาได้ทรงพระรำพัน Diveว่า " ชนแม่ทั้งหลายนี้ มีจิตฟุ้งซ่าน มีส่วนเปรียบเหมือนมดคลี่รังพล่านไป, ส่วนทากตอนนี้ ไม่มีจิตฟุ้งซ่าน, การมองดู การเหลือบดู การคุ้ยเขี่ย และการเหยียบแบะแขนของเข Normal.ก็, ภายในของทากตอนนี้ น่าอัศจรรย์ โลกุตรธรรมแน่นอน" ครุ่น พร้อมกับการทอดพระเนตรเห็นของพระราชานั้นเอง พระหฤทัยก็เลื่อมใสในสนเณร, ความรักก็ได้ตั้งขึ้น. ถามว่า "เพราะเหตุไร?" แก้ว่า " Because ได้ยินว่า แม้นาดก่่อนในเวลาทำบุญ ในโครธสนเณรนี้ ได้เป็นพ่อค้าสู้เป็นพี่ชายของของพระราช." สมจริงดังคำที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสไว้ว่า