ปฐมสัมผัสจากกษัตริย์แปล ภาค ๑ - หน้าที่ 233 : หน้า 238/409

ประโยค - ปฐมสัมผัสจากกษัตริย์แปล ภาค ๑ - หน้าที่ 233 พรมโลก ในหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสัมผัส พรหมมณ เทพบุตราและมนุษย์ เราไม่ลังเลเห็นบุคคลผูที่เราควรกราบไหว้ ควรถูกรับ หรือควรเชิญชู ด้วยอาศัยนะ เพราะว่าถากพึงกราบไหว้ พึงลูบหรือพึงเชิญชู บุคคลใดด้วยอาศัยนะ แต่ครึ่งของบุคคลนั้น ก็พึงถกลไป ในคำว่า "นาหุตุ" เป็นต้นนั้น มีเนื้อความสังเคราะห์นี้คือ :- "คู่อ่อนพรหมนะ! เราแม้ว่าจูดอยู่ด้วยอัษฎ์อิสพัญญาณ ซึ่ง ไม่มีอะไรจะแดงได้ ก็ไม่ลังเลเห็นบุคคลผูที่เราควรกราบไหว้ ควรถูกรับ หรือควรเชิญชูด้วยอาศัยนะ ในโลกต่างโดยประเภทมิวาโลกเป็นต้น นี้แล อีกอย่างหนึ่ง ข้อที่เราได้บรรลุความเป็นสัพพัญญูในวันนี้ ไม่ ลังเลเห็นบุคคลผูที่เราควรราบไหว้ ควรถูกรับ หรือควรเชิญชูด้วยอาศัยนะ ในโลกต่างโดยประเภทมิวาโลกเป็นต้น นี้แล คราวนั้นแล ถึงขวามหาพรหมผูเป็นพระพินาสะ ซึ่งมีอายุได้ หนึ่งหมื่นนาทพันกัลป์ ก็ได้ประกอบอัญชลี เกิดความโสมมิส ต้อนรับ เราว่า ท่านเป็นมหารูในโลก ท่านเป็นผู้เลิศ เจริญที่สุด และ ประเสริฐที่สุดแห่งโลก พร้อมทั้งทิวาโลก บุคคลผู้เยี่ยมกว่าท่าน ย่อม ไม่มี อันงั้น แบ่งในกาลนั่น เรามีโอ้เห็นบุคคลผู้เยี่ยมกว่าตน จึงได้ เปล่งสวัวราว่า "เราเป็นยอดแห่งโลก เราเป็นผู้เจริญที่สุดแห่งโลก เราเป็นผู้ประเสริฐที่สุดแห่งโลก" ดังนี้ บุคคลผู้ควรแก่มกิจกรรม ๓. ที มหา. ๑๐/๑๓