การปฏิญาณและอาหารของภิกษุ : หน้า 354/409

ประโยค(ตอน) - ปฐมสมันปะกาศทานอปล ภาค ๑ - หน้าที่ 349 พระคุณเจ้าทั้งหลาย จงได้รับข้าวแดงแจ๋หนึ่ง ๆ แล้วทำให้เป็นอาหารอย่างใดอย่างหนึ่งฉันเกิด " ดังนี้แล้ว จึงได้ฉันข้าวแดงแจ๋หนึ่ง ๆ ไว้ทุกวัน ๆ เพราะเหตุนัน้ ท่านพระอุปสมิวระ จึงกล่าวไว้ว่า " พวกอ๊อก้ามาเหล่านั้น ได้แต่งข้าวแดงแจ๋หนึ่ง ๆ สำหรับภิษฐุ ทั้งหลายไว้ว่าที่ออกรมา." บทว่า ปฏิญาตตุแปลว่า ได้ตั้งไว้วแล้ว โดยส่งเขาอย่างนิติตต. [ อรรถาธิบาย ปูพพันสมุทร] บัดนี้ ควรทราบวินิจฉัยให้ว่า " ภิกษุ ปุปพูนสมุท" นิวาเสวตุ " เป็นต้นต่อไป:- บทว่า ปุปพุนสมุรีแปลว่า สมัยอันเป็นส่วนเนื่องต้นแห่งวันอธิษฐานว่า " ในปุปพัณฑสมุ" อีกอย่างหนึ่ง สมัยในตอนเช้า ชื่อว่า ปุปพัณฑสมุย, ท่านกล่าวคำอธิบายไว้ว่า " ขณะหนึ่งในเวลาเช้า." เมื่ออธิษฐานอย่างนี้ ทุกอภิวาทิก ย่อมได้ในอรรถแห่งอังคันสังกโยค. บทว่า นิวนเสฏฐวา แปลว่า นุ่มง่วงแล้ว. บทว่า นิ้วเสตวา นั่น พึงราน ด้วยสามารถแห่งการผลัดเปลี่ยนการนุ่มนวลในวิหาร. ในกลาก่อนแต่เวลาเทียวนตบาดนั้น ภิกษุเหล่านี้จะไม่ได้นุ่มมึง ก็หามิได้เลย. บทว่า ปฏุติอิวรมาทาย ความว่า เอามือทั้ง ๒ อุ้มบาตร เอาอิรวะคล่องกาย อธิบายว่า " รับไว้ คือพาดไว้." " จริงอยู่ พวกภิษุ เมื่อถือเอา ( บาตรและจีวร) ด้วยประการใด ๆ ก็ตาม ท่านก็เรียกว่า