ปฐมสัมปทานคำแปล: พระผู้มีพระภาคเจ้ากับการรับคำอาราธนา : หน้า 346/409

ประโยค(คง) - ปฐมสัมปทานคำแปล ภาค 1 - หน้าที่ 341 [ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับการอยู่จำพรรษาเมืองเวริญชา ] หลาย ๆ ว่า อติวิลเส ตควา คูณี่เก่าวน ความว่า ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงสับตำของพระมหาเถรนั้นแล้ว ก็ไม่ทรงยัง องค์คอยก หรือองค์คอยกวาให้ไหวเลย ทรงไว้อิงพระดินในภายใน นันแล ทรงรับ (คำอาราธนา) โดยพระคูณภิภพ. ท่านอธิบายไว้ว่า " พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงรับด้วยพระหฤทัยเพียงเดียว เพื่อทรงอนุเคราะห์ พระมหาคณะ " หลายบ่นว่า อดโถ วรณโถ พุทธมฺโม ควาโค อิวนฺโน วิทฺตวจา ความว่า " ครั้งนั้นแล เวริญพราหมณ์ คิดว่า " ถ้าท่าน พระสมณโคดม ไม่พึงทรงรับ (คำอาราธนา) ของเรา จะพึงทราบ ักค้านด้วยสายหรือด้วยวาจา แต่เพราะพระองค์ไม่ทรงคัดค้าน ทรง พระนิตในภายใน, ฉะนั้น พระองค์ก็ทรงรับ (คำอาราธนา) ของ เรา ด้วยพระหฤทัยนั่นเอง " ดังนี้ ครับทราบการทรงรับคำอาราธนา ของพระผู้มีพระภาคเจ้า เพราะความที่ดาเป็นผู้ฉลาดในการกำหนดรู้ อาการดังพระสมณโคดมฯแล้วนั้น จึงลูกอาทะนะที่ตนบัง ถวานบังคม พระผู้มีพระภาคเจ้าในทศพิธฯ ด้วยความเคารพ แล้วทำประทับนิ่ง 3 รอบ แม้ได้ตีเนียนจำเดิมแต่เวลาที่น่าว่า " พระสมณโคดม ไม่ทรงทำสามีกรรมมิการณ์กราบไหว้เป็นตัน แก่พวกพราหมณ์ผู้แกว่า โดยชาติต์ เป็นต้น นี้น่ ได้พระพุทธคุณอย่างหาทึ่งแล้ว ถึงไหว้ อยู่ด้วยกายวาวาและใจ หลายครั้งหลายหน ก็ยังเป็นผู้ไม่นั้นเอง จึงได้ประกอบกระพุ่มมือ อัญธรุ้งเรื่องด้วยความประชุมพร้อมแห่งนี้ทั้ง