ปราณ (คือชีวิต) และการถวายตน : หน้า 345/409

ปราณ (คือชีวิต) เวรชัยพรหมณ กราบูลว่า "ชีวิตของข้าพเจ้ายังเป็นไปอยู่เพียงใด ท่านพระโคดมผู้เจริญ จงทรงจำอรณทรงทราบ ข้าพเจ้าว่า (เป็นอุบาล) ผู้เข้าถึง ผู้ถึง สงสารอันไม่สิ้นสุดอื่น ด้วยใครสรณาคม พร้อมนั้น ข้าพเจ้าละ แม้มากกว่าใคร ๆ จะพึงเอามืดที่คนกริบติด ศีระของข้าพเจ้าไซร์ ก็จะไม่พักรำงถึงพระพุทธว่า ไม่ใช่พระพุทธ พระธรรมว่า ไม่ใช่พระธรรม หรือพระสงฆว่า ไม่ใช่พระสงฆ์ ดังนี้เลย." ส่วนในอิทธิมนี้ พิงทราบอธิบายว่า "พรหมณ เมื่อกล่าวถึงสรณคมน์อีกว่า ผู้ถึงสรณคมน์อิสิทธิตลอดชีวิต ชื่อว่า ประกาศอมถวายตน (แก่พระรัตนตรัย)." [พรหมณลูกอธิบายให้พระพี่พระภาคำทรง ณ เมืองเวรัญญา] เวรชัยพรหมณ ครั้งมอบถวายตนเองนั้นแล้ว มีความประสงค์จะอยู่ภูฏาพระผู้ถึงพระภาคเจ้า พร้อมทั้งบริษัท จึงทราบกล่าวว่า "และขอท่านพระโคดมผู้เจริญ พร้อมด้วยภิกษุงสงฆ์ จงทราบรับ การอยู่พระพฤทธที่เมืองเวรชาญ ของข้าพเจ้าเกิด." พรหมณ กราบลูกความประสงค์ไว้ว่าไร้. คารุณไว้ อย่างนี้ว่า "ขอท่านพระโคดมผู้เจริญ จงทรงจำข้าพเจ้าเป็นอุบาล และของทรงรับการอยู่จ่าพรรษาที่เมืองเวรชาญ ของข้าพเจ้าเกิด คือขอให้ทรงรับการอาศัยเมืองเวรชาญตลอดใครมาสำหรับอุทิศพระองค์เอง."