ปฐมสัมมนาปกาสิกาแปล ภาค ๑ - ความเพียรและกาม : หน้า 265/409

ประโยค(ดัง) - ปฐมสัมมนาปกาสิกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 260 ความเพียร พึงรู้ว่า ท่านประกาศแล้ว ด้วยบทแรก, และความกล่อมกลอ เกลาอธิษฐาน พึงรู้ว่า ท่านประกาศแล้ว ด้วยบทที่ ๒ เพราะ กล่าวถึงความสงบจากวิตกบาคาและกิเลสตามันแดด ดังพรรณนามา ฉะนั้น. บรรทัดคำตามที่กล่าวไว้ในบทว่า กมาม นี้ ในฝ่ายวิตกาม มีเนื้อท่านี้ก่อน ส่วนในฝ่ายกิเลส กามฉันนั้นเอง ซึ่งมีประเภท มาณมาย ท่านประสงค์ว่า " กมาม " โดยนัยอิทอย่างนี้ว่า " ฉันทะ ซื้อว่า กม " และว่า " รายชื่อว่า กมม " ถามาม ฉันนั้นจึง เป็นของนั่นเนื่องในอุกกศลดังมา พระผู้มีพระภาคเจ้า ก็ตรัสไว้ใน คัมภีร์วิริวังค์ เพราะเป็นคติย่อมตน โดยนัยเป็นคำว่า " บรรทัดคำ และอุกกศลธรรมเหล่านั้น ความพอใจด้วยอำนาจแห่งความ ใคร เป็นไหน ? คือ กมม " ดังนี้. อีกอย่างหนึ่ง กมามฉันนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ในบทนั่น เพราะเป็นกิเลสามก. ตรัสไว้ในบทที่ ๒ เพราะเป็นกามมันเนืองใน อุกกศล องไม่ไถูกว่า " กมโต " แต่ตรัสว่า " กมมิ " เพราะกามฉันนั้นมีประเภทมากมาย. ก็เมื่อความที่ธรรมทั้งหลาย แมหเหล้อิึ่งเป็นอุกกศล ยังมีออยู่. นิวรณ์ทั้งหลายเท่านั้น พระผู้มี- พระภาคเจ้า ตรัสไว้ในคัมภีร์วิริวังค์ เพราะทรงแสดงความที่นิวนิรฺเป็น นักศิลโดยตรงต่อองค์กามชั้นสูงขึ้นไป โดยนัยเป็นคำว่า " บรรทัดคำ " และอุกกศลธรรมเหล่านั้น อุกกศลธรรม เป็นไหน ? คือความพอใจด้วย ๑. อภิ วิ. ๕/๒๕๖