ปฐมสัมผัสสากลแห่ง ภาค ๑ - หน้าที่ 399 : หน้า 404/409

ประโยค - ปฐมสัมผัสสากลแห่ง ภาค ๑ - หน้าที่ 399 บรรดาบเหล่านั้นว่า สวดนาย ความว่า เพื่อประโยชน์ แก่บุญกุศล และปีติปราโมทย์ซึ่งจะมีในวันพรุ่งนี้ ในเมื่อข้าเข้าใจ กระทำสักการะในพระองค์. [พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับคำอาราธนาอngของพระนามฉัน] ดังนั้น พระผู้มีพระภาคผู้อดทน ทรงพระรำพึงว่า "ถ้าเรา จะไม่รับคำอาราธนาไซร้ พราหมณ์และชาวเมืองเวรุษา จะพึง ติเตียน อย่างนี้ว่า "พระสวดองค์นี้ ไม่ได้อะไร ๆ ตลอดไตรมาส ชะรอยจะรู้โกหกกระมัง? เพราะเหตุนี้ เราจำวนอยู่ ก็ไม่ทรง รับแม้คำตักเตือนหนึ่ง, ในพระสมณะองค์นี้ มิใช่อภิสนาขนาน พระสมณะที่มิใช้คำพยัญูญ" ก็จะพึงประสบสิ่งที่มีบุญเป็น อันมาก, การประสบสิ่งที่มีบุญนั้น. อย่าได้แม้แต่ขอเหล่านั้นเลย. ดังนี้แล้ว จึงทรงรับคำอาราธนา เพื่ออนุเคราะห์แก่เหล่านั้น โดย ดูอัญถิภาพ. ก็ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้งทรงรับอาราธนาแล้ว ได้ทรงเตือนเวรุษชวนมณี ให้สำนึกตัวว่า "ไม่ควรคิดถึงความ กังวลด้วยการอยู่รอบครองเรือนเลย" แล้วทรงเชิงให้เวรุษ- พราหมณ์ เห็นประโยชน์ปัจจุบันนี้และประโยชน์ภายในภาคหน้า ให้ สมานทาน คือให้รับอุทกสาธารณะ และให้เวรุษพราหมณนั้นอาจหาอาญ คือทำให้มีความอดทนในคุณธรรรมที่ตนสมาทานแล้วนั้น และ ทรงปลอบให้รู้แจ้ง ด้วยความเป็นผู้มีอุตสาหะนั้น และด้วยคุณธรรม ที่มีอยู่สรื่นอกัน อันสมควรแก่ชนั้น ได้ทรงยังฝน