ปฐมสัมผัสสึกินภาค ๑ : หน้า 324/409

ประโยค - ปฐมสัมผัสสึกินภาค ๑ - หน้าที่ 319 นั้นอดโทษแล้ว เพราะเหตุนี้ ธรรมมันของภิญญ์นุ่มรูปนั้น ก็ได้ กลับเป็นปกติเหมือนเดิมแล้ว [วิธีขอขมาเพื่อให้ดโทษให้ในการค่ำใส่ร้าย] เพราะฉะนั้น ผู้ใดแม่มือน กล่าวไม่ร้ากพระอธิเก้า ผู้ดำไปแล้ว ถ้าท่านแก้วว่าดีไซ่ ก็สังให้ท่านอดโทษให้ ด้วยเรียนท่านว่า " กระผมได้กล่าวคำนี้และคำนี้พระคุณเจ้าแล้ว ขอพระคุณเจ้าได้อด โทษบ้างให้กระผมด้วยเถิด " ถ้าท่านอ่อนกว่าคนใด๋ไ ห่วงท่านแล้ว นั่งกระโหยงประคองอัญชลี พึงขอให้ท่านอดโทษให้ ด้วยเรียนท่านว่า " ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ! กระผมได้กล่าวคำนี้และคำนี้ท่านมีอายุชื่อโน่นแล้ว ขอท่านผู อายุปั้นนั่ง จอดโทษให้แก่กระผมด้วยเถิด " ถ้าพระอธิเก่ารูปนั้น ปริ้นทพานแล้วไซ่ ควรไป ยุงสถานที่ตั้งเตียงที่ท่านปริ้นพาน แม้ไปจนถึงป่าช้าแล้ว พึงให้ดโทษให้ เมื่อยนได้กระทาแล้วอย่างนี้ กรรมคือการไร้ร้ายั้น ก็ไม่เป็นทั้งสักควรมั่ง มัควรมั่น (ไม่ห้ามทั้ง สวดรั้งทั้งมรรค ) ย่อมกลับเป็นปกติเถิดเดียว