ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (กลุ่มหมอก) ตลอด ๙ วัน ต้นมหาโพธิ์ได้เวลากวามองไม่เห็นของชาวโลก (คือวารโลกมองไม่เห็นต้นมหาโพธิ์) ในวันที่ ๓ นาฏกาศได้ปราศจากมหมอกแล้ว รัศมีซึ่งมีพระนะ ๖ ประการ ก็พวยพุ่งกระจายออก ลำดับ ถึง ใบ และผลทั้ง ๕ แห่งต้นมหาโพธิ์ปรากฏให้เห็น พระนหินเทธ พระนางสงฆ์มิตตาเถรี และพระราชา พร้อมด้วยข้าราชบริพาร ได้เสด็จไปยังสถานที่ตั้งแห่งต้นมหาโพธิ์นั้นแล้ว และประชาชนชาวเกาะทั้งหลาย ก็ประชุมกันแล้วโดยส่วนมาก เมื่อชนเหล่านั้นมองดูอุ่นนั้นเอง ผลนั้นอังถึงด้านทิคอุณรสุแล้วก็กัลยจากิ้น พระเณรน้อมหัตถีเข้ารับไว้ ผลก็ได้ขึ้นอยู่บนหัตถ้องพระเณร พระเณรได้ถวายผลนั้นแก่พระราชา โดยถวายพระว่าว " ขอพระองค์ทรงปลุกดิ้น มหาโพธิ์ ! " [ต้นมหาโพธิ์แตกสายออกถึง ๔ สันและ ๑๒ ต้น ] พระราชารับแล้ว ก็ทรงโปรยปุ๋ยที่มีสีสังห์ชิดทองใส่โคลนที่ผสมด้วยของหอมให้เต็ม แล้วเพาะปลูกไว้ในใกล้ต้นมหาโพธิ์ เมื่อชนทั้งหมอคู่นั้นเอง ต้นโพธิ์อ่อน ๆ ๙ ต้น ซึ่งมีประมาณ ๕ สตอ ได้ออกขึ้นแล้ว พระราชทอพระเนตรเห็นอัตระอัษฐันแล้ว ก็ทรงบูชาต้นโพธิอ่อน ๆ ๙ ต้นด้วยเศวตัตร แล้วถวายการอภิเษก (แก่นต้นโพธิอ่อน ๆ ทง ๙ ต้นนั้น) ประชาชนปลูกต้นโพธิ์ขึ้นหนึ่ง (ซึ่งแยกออก) จากต้นโพธิอ่อน ๆ ทั้ง ๙ ต้นนั้น ไว้ที่ท่าชื่อ ชมพูโกศุลโพธุณะ ในโอกาสนี้ต้นมหาโพธิ์อธิฐานอยู่สร้างแรกใน ไฮรามังคลี ปลูกต้นหนึ่งไว้ที่หน้าประตูบ้านของจักรพรรสม์ , อีกต้น
· ภูฏากาสีดีดนี้เป็นอัศวพฤกษ์สม.