ปรากฏการณ์ความเชื่อและศีลธรรมในราชทาส : หน้า 118/409

ประโยค (ต้น) - ปฐมสมานดาปะกนสกาลแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 113 คนหนึ่ง เกิดในราชทาสะกุล มนุษย์ทั้งหลายเห็นพระเณรแล้ว สำคัญว่า “ผู้นี้จักเป็นสหายของพวกเราสด” จึงพากันถือเอาว่าอาวุธไป ประสงค์จะประหารพระเณร พระเณรพูดว่า “พวกท่านถืออาวุธมาไปกัน?” มนุษย์เหล่านั้นพูดว่า “พวกเราภายอมเคี้ยวินพวกเด็กที่เกิดแล้ว ๆ ในราชทาสะกุล พวกท่านเป็นสหายของราชทาสเหล่านั้น” พระเณรพูดว่า “พวกข้าพเจ้า หาได้เป็นสหายของราชทาสไม่ พวกข้าพเจ้าอชื่อว่า เป็นสมณะ เว้นวันจากการทำชีวิตสัตว์ให้กลวงไป จากการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้ จากความประพฤติผิดในกาม จากการพูดเท็จ จากการดื่มน้ำเมา เป็นผู้นั้นหนเดียว มีศีล ประพฤติพรหมจรรย์ มีกิริยาธรรม." [พระเณรพูดว่ามาว่ากายส่งให้ขึ้นไปแล้วป้องกันเกาะไว้] ถึงในขณะนั้นเอง นางราชนาสตนหนึ่ง พร้อมด้วยบริวาร ขึ้นมา จากสมุทรด้วยคำว่า “เด็กเกิดในราชทาสะกุล พวกเราจักเคี้ยวกัน เด็กนั้น.” พวกมนุษย์เห็นนางราชนาสตนนี้แล้ว ก็คล้าวเสียงดังว่า “นางราชนสน์ดำมา เจ้่า!” พระเณรธรรมอัตตความหลายกว่าพวกเรากษัตรเป็นสองเท่า ปิดล้อมข้างทั้งสองด้วยอัตภาพหล่านั้น กันนางราชนสน์พร้อมทั้งบริวารไว้ตรงกลาง นางราชนสน์นั้น พร้อมทั้งบริวารได้คัดดังนี้ว่า “สถานที่นี้ จักเป็นของอรรถราชทาสเหล่านี้ได้แล้ว แม่นอน ส่วนพวกเราก็จจีเป็นภักของราชทาสเหล่านี้.” พวกเรากษัตรทั้งหมดได้รับหนีไปแล้ว.