ปฐมสัมผัสจากภาค ๑ - หน้าที่ 313 : หน้า 318/409

ประโยค - ปฐมสัมผัสจากภาค ๑ - หน้าที่ 313 เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ รู้แล้วว่า ความหวาดเสีย ยเป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึงจะ ความหวาดเสีย เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ รู้แล้วว่า ความดันทน เป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึงเ ความดันทน เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ รู้แล้วว่า ความชั่วหยาบ เป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึงจะความ ชั่วหยาบ เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ รู้แล้วว่า ความเพียรที่ปรารถนาเกินไป เป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึงจะความเพียรที่ปรารถนาเกินไป เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ รู้แล้วว่า ความเพียรที่หย่อนเกินไป เป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึงจะความเพียรที่หย่อนเกินไป เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ รู้แล้วว่า ต้นเหตุอาธ ปรมน เป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึง ละต้นเหตุอาธ ปรมน เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ รู้แล้วว่า นานัตสัญญา (คือความสำคัญสภาวะเป็นต่าง ๆ กัน) เป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึงจะนานัตสัญญา เครื่องเศร้าหมองจิต เสียได้ รู้แล้วว่า กิริยาที่พึ่งรูปเกินไป เป็นเครื่องเศร้าหมองจิต จึง ละกิริยาที่พึ่งรูปเกินไป เครื่องเศร้าหมองจิตเสียได้ ก่อนอนุรท ธนะนั้นยะและกิ มีจะทั่งหลาย! เรานั้นแหละ เป็นผู้ ไม่ประมาท มีความเพียรผดิเกลด มีดนส่งไปแล้วอยู่อย่างรู้สึก แสงสว่างอย่างเดียวเท่าแล แต่ไม่เห็นรูปทั้งหลาย เห็นแต่รูปอย่าง