ปฐมสัมผัสตาบปลากาแปล ภาค ๑ : หน้า 358/409

ประโยค(ฉบับ) - ปฐมสัมผัสตาบปลากาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 353 เที่ยวไปบินตามาต ในเวลานั้นฉันแล้วกลับมาได้ ทำให้พวกมนุษย์ ทั้งหมดคำหนดไม่ได้แล้วก็หลีกไป เพราะฉะนั้น ใคร ๆ จึงไม่ได้ใฝ่ใจ ถึงกิจที่ตนทำกรทำ โดยที่สุเนิสยกิจก ถามว่า " ถ้ามีพระผู้มีพระภาคไม่ทราบมาจะคลใจหรือ ? จึง ทรงปฏิพระธรรมในเมืองเวฬุวันนั้น" แก้ว่า " ไม่ทรงทราบ ก็ทำได้" ถามว่า " เมื่อทรงทรานเช่นนั้น เพราะเหตุไร จึงไม่ทรงเข้า จงพระราชาในเมืองเวฬุวัน ในบรรดาพระนครแห่งใดแห่งหนึ่ง มีนครัมปา สาวดี และราชคฤห์เป็นต้น ?" แก้วว่า " พระนครทั้งหลาย มีนครัมปา สาวดี และราชคฤห์เป็นต้น จงยกไว้ แม้ถ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ถึงเสด็จไปยังอุตตรกรุ้ง หรือใครทฏพุรี แล้วข้าขำพระราช in this context. ใบ้ยนว่า มารนั้น ได้เป็นผู้จิต ถูกความอามาตเข้านุ่่มอย่างยิ่ง ตลอดคนนั้น ส่วนในเมืองเวรงชนี พระผู้มีพระภาคเจ้า ก็ได้ทอดพระเนตรเหตุกาณ์ดังนี้ ได้เป็นอย่างดีว่า 'พวกพ่อค้าม้า จักทำการสงเคราะห์ก็ถูกทั้งหลาย' เพราะฉะนั้น จึงทรงเข้าไปในเมืองเวรงชนีแล้ว" [ มาร ไม่สามารถทำอันตรายแก่ปัจจัย ได้ ] ถามว่า " ก็มีรบ ไม่สามารถจะคลใจพวกพ่อค้าได้หรือ ?" แก้วว่า " จะไม่สามารถ ก็มีได้ แต่เพราะพ่อค้าในนั่น ได้มาในเมืองประชาชนถูกมาตรใจ เสร็จสิ้นลงแล้ว"