ปฐมสมันตปาสาทกาแปล ภาค ๑ : หน้า 262/409

ประโยค - ปฐมสมันตปาสาทกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 257 ข้เจ้าจักประกาศแจ้งความนั้น ตามอรรถกถานั้นแล ต่อไป :- ข้อย่อมาจำไรว่า? อย่างนี้คือ สองบทว่า วิจิจะกาเมหิ แสดแล้ว สังแล้ว คือหลักวันอดกามกามหลายหลาย [ อธิบาย เอว อักขร ] ก็เอว อักขรนี้ ในบทว่า " วิจิจะ" นี้ พึงทราบว่า "มี ความกำหนดเป็นอรรถ." ก็เพราะ เอว อักขร มีความกำหนดเป็น อรรถนั้น, ฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงทรงแสดงความทาม ทั้งหลาย แม้ไม่มีอยู่ในเวลานั้นก็ได้ บูชาอาศัยและปฏิบัติกาล ั้น และการและบรรลุปาฏิมันนานั้นได้ ก็ด้วยการสละกามนั้นแล. ถามว่า "ข้อนัน คือลอย่างไร ?" ก็คือ " สังแล้ว" มิจจะจาก กามทั้งหลาย" อธิบายว่า "จริงอยู่ เมื่อลความนิยมไร้อย่างนั้น คำนี้ ย่อมปรากฏว่า กามทั้งหลาย ย่อมเป็นบ่ักต่ออานนี อย่างแน่นอน, เมื่อถาม เหล่าใดยังมีอยู่ ปฏิสนธินี้ ย่อมเป็นไปไม่ได้ ดูจะเมื่อมีมิด แสง ประทีปก็ไม่มีนั่น, และการบรรลุปาฏิมันนานั้น จะเป็นได้ด้วยการ สละกามเหล่านั้นเสียได้ เปรียบเหมือนการไปยังฝังโน่นใจ ก็ด้วยการ ละฝังนั้นนั่น, เพราะฉะนั้น ท่านจึงทำความกำหนดไว้." ในกล่าวว่า วิจิจะจะ ยาเมหิ นั้น พึงมีคำถามว่า "ก็เพราะ เหตุไฉ? พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัส เอว อักขรนั้น ไว้เฉพะ บทนี้เท่านั้น ไม่ตรัสไว้ในบทหลังแล้ว, พระโยคาวจรมไม่ส่งจาก อุกุศลธรรมหลาย ก็ยังได้รับบรรลุมาอยู่หรือ ?"