ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค() - ปฐมสนมป สาทกานแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 238
เชื่อมบทเป็น "อนภาว กตา" กล่าวว่า ทำไมให้มีภายหลัง.
ปฐมว่า "อนภาว กตา" ดังนี้มึี่ ความเหงงปะะนั้นว่า "ถึงแล้ว
ซึ่งความไม่มีในภายหลัง" ในบทว่า "อนภาว กตา" นั้น ตัดบท
ดังนี้ คือ อนภาว กตา เชื่อมบทเป็น อนภาวิกา แปลงว่า
ถึงแล้วซึ่งความไม่มีในภายหลัง เหมือนการตัดบทในประโยคว่า "อนุ-
อุจริยา" เชื่อมบทเป็น "อนุจริยา" แปลงว่า "พระคาถาหลานี้
มีความอัศรรย์ในภายหลัง แถมแจ้งแล้วแต่พระผู้พระภาคเจ้า.."
สองบทว่า "อายติ อนุปาทมมูมา" แปลงว่า มีอันไม่เกิดขึ้นใน
อนาคตเป็นสภว. จริงอยู่ รูปสัปปนัฒนเหล่าใด ที่ถึงความไม่มีแล้ว
รูปรสเป็นต้นเหล่านั้น จักเกิดขึ้นได้อย่างไรเล่า? เพราะเหตุนัน
พระองค์จึงตรัสว่า "ถึงแล้วซึ่งความไม่มีในภายหลัง มึี่อันไม่เกิดขึ้น
อีกต่อไป.."
หลายบทว่า อย โอ พฤาหมุน ปริมโย ความว่า "คู่่อน
พฤาหมณ์! บุคคลกล่าวหาว่า "พระสมณโคดม เป็นคนไม่มี
รส' ดังนี้ชื่อว่าพุทธพูดถูก ด้วยเหตุใด, เหตุใด มีอยู่จริง."
หลายบทว่า โน จ โย นิ ย ตู สมุธาน อกสิ ความว่า "กี่เ
เหตุที่ท่านกล่าวมุ่งหมายเอกะเราไม่มี."
ถามว่า เพราะเหตุใด พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสอย่างนั้น?
เมื่อพระองค์ตรัสอย่างนั้น ย่อมเป็นอันตรรงรับรองความที่สำคีรส
ซึ่งพราหมณ์กล่าวนั้นยังอยู่ในพระองค์มิใช่หรือ?"