การศึกษาความสงัดและอำนาจแห่งความใคร่ในพระธรรม : หน้า 266/409

ประโยค(๑) - ปฐมสัมปทานสมุทรกัปแปล ภาค ๑- หน้าที่ 261 อำนาจแห่งความใคร่" ดังนี้, จริงอยู่ นิวรณ์ทั้งหลาย ย่อมเป็นคำลัก ตัวตรงต่อองค์คัมภีร์ว่า "องค์คัมภีร์ทั้งหลายเท่านั้นเป็น ปฏิภิญญ์ คือเป็นเครื่องกำลังจิตในวันนี้" จริงอย่างนั้น พระมหา- กัจฉาเถระ ก็ได้กล่าวไว้ในปฏิภิญญา ว่า สมาธิเป็นปฏิภิญญ์ต่อ กามฉันท์ ปีติ เป็นปฏิภิญญ์ต่อพยาบาท วิญญาณ เป็นปฏิภิญญ์ต่อดินมิตรสุข เป็นปฏิภิญญ์ต่ออุจจาระกุจจูจง วิจาร เป็นปฏิภิญญ์ต่อจิตฉัน. " บรรดานทั้ง ๒ นี้ ความสงัดด้วยอำนาจการน้อมกายแจ้งไว้ อ่อน- เป็นอันพระผู้มีพระภาคเจ้ารัสแล้ว ด้วยบทนี้ว่า "วิจิตฺฉา กามิฯ". ความสงัดด้วยอำนาจการน้อมกายแจ้ง ๕ ไว้ เป็นอันพระองค์ครัสด้วยบทนี้ว่า " วิจิจู อุปสมฺภิ บรมฺภิ มุนฺธาน์" โดยบรรดากล่าวมานะนี้. องค์ความสงัดด้วยอำนาจการน้อมกายแจ้งไว้ อ่อน เป็นอัน พระผู้พระภาคเจ้ารัสไว้ด้วยบทแรก ด้วยบทที่ท่านได้เอง, ความสงัดด้วยอำนาจการน้อมกายแจ้งที่เหลือไว้ เป็นอันตรัสด้วยบทที่ ๒. องค์บรรดาอสุภลักษณ์ ๓ ความสงัดด้วยอำนาจการน้อมกายแจ้งไว้ ด้วยบทแรก, ความสงัดด้วยอำนาจการน้อมกายและโมหะ อนิมิตแห่งอามาต- วัตถุเป็นต้นเป็นอารมณ์ เป็นอันตรัสไว้ด้วยบทที่ ๒. อีกอย่างหนึ่ง บรรดาธรรมทั้งหลาย มีโอสถเป็นต้น ความสงัดด้วยอำนาจการน้อมก็โยจน์ คือกาม โโยะ กามาวะ กามุปนาท อติชฌาคาอัตถุจะ และกามรณะไว้ เป็นอันพระผู้-