ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(ก) - ปฐมนิเทศปสาธิกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 136
ประมาณ ๒,๕๐๐ คน
[ พระราชาาวุฒิยานสร้างวัด ]
เมื่อพระเณรสัมภเวນอยู่กับพวกกุลสตรี กุลสาเหลา กุลทุลี
ผู้มาแล้วและมาแล้ว ในอุทยานนั้นวันนึงแล เวลานั้นก็เย็น. พระ
เณร สังเกตเวลแล้วลูกขึ้นพลางพูดว่า " ได้เวลา พวกเราจะไปยังเขา
มิสถกบรรพต." พวกอำนวยเรียนถามว่า " พวกท่านจะไปไหนกัน
ครับ?" พระเณรกล่าวว่า " จะไปยังที่พักของพวกเรา." อำนวย
เหล่านักรบญาติให้พระราชาทรทราบ แล้วราชเรียนตามพระบรม-
ราชานุมัติว่า " ท่านผู้เร่ง! เวลานี้ ไม่ใชเวลาที่จะไปในที่นั้น "
อุทยานนั้นวันนี้แหละ จงเป็นที่พักของพระผู้เป็นเจ้า." พระเณร
กล่าวว่า " อย่าเลย พวกอำนวยจะไป." พวกอำนวยทราบเรียน
ตามพระราชดำรัสอีกว่า " ท่านอธิษฐาน! พระราชรัขา อุทยานชื่อ
เมฆวานนี้ เป็นของพระชนเรา อยู่ไม่ไกลไม่ไกลนัก จากพระนคร
สมุทรณีด้วยทางไปมา ขอพระเณรเจ้าทั้งหลาย โบกสิโล่การอยู่
ในอุทยานเมฆวันนี้." พระเณรทั้งหลาย จึงอยู่ที่อุทยานเมฆวัน. ฝ่าย
พระราชาเลย ได้เสด็จไปยังสำนักงานของพระเณร ต่อมอัตรันน้าวังไป
ได้ตราสำดับการจำวาสายแล้ว ตราสำหรับไปว่า " ข้าแต่นำผู้
เจริญ อารามนี้ สมควรแก่พระภิกษุสงฆ์หรือ?" พระเณรถวายพระพร
ว่า " สมควร มหาบพิธี!" แล้วจึงนำพระสตูรนี้ว่า " อนุชนาม
ภิคุณว อาราม" กิณุทั้งหลาย! เจ้าอนุภอาราม" ดังนี้เป็นฉัน.
พระราชทรงพระอุทัย ทรงจับพระสุวรรณภิครา (พระเจ้าทอง) ให้