ปฐมมัญชปทาสิกาาาาาา - ราชาและภิกษุ : หน้า 95/409

ประโยค - ปฐมมัญชปทาสิกาาาาาา ภาค ๑ - หน้าที่ 90 ในพระวรกาย จึงเสด็จไปยังพระวิหาร ตรัสถามพวกภูมิคุ้มผูเป็นพระ เถรว่า " ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ ! อามาตย์ดำเนินโทยมไม่ได้ส่งเลย ได้ทำกรรมอย่างนี้แล้ว บาปนี้จะมีบาปมีกี่หนอเอย ?" [ พวกภิกษุถวายความเห็นแต่พระราชเป็น ๒ นัย ] พระเถรบางพวก ถวายพระพรว่า “ อามาตย์นายนี้ได้ทำตาม พระดำรัสสั่ง ของมหาบพิตรแล้ว บาปนี้ จึงมีแต่มหาบพิตร ด้วย" พระเถรบางพวกถวายพระพรว่า " บาปนั้น ย่อมมีแต่ มหาบพิตรและอามาตย์แม้ทั้ง ๒ ด้วย." พระเถรบางพวกถวาย พระพรอย่างนั้นว่า " ขอถวายพระพร ! ก็มหาบพิตร ทรงมีความคิด หรือว่า " อามาตย์นายนี้ จงไปมิภิกษุทั่วหลาย !" พระราชทรง รับสั่งว่า " ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ ! ไม่มี โยมมีความประสงค์ เป็นกุศล จึงได้ส่งไปด้วยสั่งว่า " ขอภิกษุสูงจงสมัครทำบุญสด เกิด." พระเถรทั้งหลายถวายพระพรว่า " ถ้า มหาบพิตร มี พระราชประสงค์เป็นกุศลใส่ร้าย บาปก็ไม่มีแค่มาหาบพิตร บาปนี้ ย่อมมีแต่ความผิดเท่านั้น." พระราชาทรงเกิดมีความสุขเป็นสองจิต สองใจรับสั่งว่า " ข้าแต่พระคุณเจ้า ผู้เจริญ ! จะมีภิกษุบางรูป บ้างไหม ? ผู้อาศรมก็พอจะตัดข้อสงสัยนี้ออกโยม แล้วยกชื่อพระ ศาสนา." ภิกษุทั้งหลายถวายพระพรว่า " มี มหาบพิตร ! ภิกษุนี้ชื่อ พระโมคคลิบุตรติสสเถระ ท่านสามารถที่จะตัดข้อสงสัยนี้ของมหาบพิตร แล้วยกข้อพระศาสนาได้." ในวันนั้นเอง พระราชาได้ทรงจัดส่ง พระธรรมกถา ๓ รูป แต่ละองค์ภิกษุหนึ่งเป็นวิริยะ, และ