ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(คอม) - ปฐมสมุนไพรจากพระบรมราโชวาท ภาค ๑ - หน้าที่ 158
โศกี: พระราชเสด็จลงจากรัตนบรรจบแล้ว ทรงรับสั่งให้ทอดกฐิน
มหาโพธิ์สิบ ๓ วัน. ในวันที ๗ มีพระรัชม้างหลายก็หมุนกลับจาก
ทิศทั้งปวงเข้าไปลุ้มมาโภตีนี้แน่น. เมื่อห้องจักราวปราศจาก
หิมลาภแก่แม่ไฉไลแล้ว ต้นมาโภตีมีลํานำ ถึงใหญ่และถึงน้อย
บริบุรณ์ ซึ่งประดับไปด้วยผลัง ๕ ได้ปรากฏอยู่ในกระถางทอง
นันแล.
พระราช ทอดพระเนตรเห็นต้นมาโภตีแล้ว มีพระปรา
ปราโมทย์อนุภาษณ์ให้กล่าวแล้ว จึงทราบว่า "เราชัก
บูชาต้นมาโภธีนี้. ด้วยราชสมบัติในสากลสมุทรวิปี" ดังนี้แล้ว
ได้ทรงประทานการอภัย (แก่ต้นมาโภนี้) แล้วได้ประทับ
ยืนอยู่ต้นต้นมาโภนี้นาน ๓ วัน. ในวันปารามเดือน
ก็ติดต้น วาสีเย็น ต้นมาโภธีนี้ประดิษฐานอยู่ในกระถางทองก่อน
หลังจากนั้นมา พระราช ทรงยันอยู่ตลอดสัปดาห์ที่มีมาโภอยู่ใน
กลีบเมฆ และสัปดาห์ที่พระราชทานอภัย จึงเสด็จเข้าไปสู่พระนคร
ปทุมคร. ในวันอุโบสถ แห่งกฐินปักษ์โดยวันเดียวเท่านั้น. ในวัน
ปกิณก( แรงคำหนึ่ง ) แห่งชุดบายป้องเดือนกัตติกา ทรงติดต้น
มาโภธีไว้ที่โคนต้นทะล่าด้านปราจีนทศ.
[ ต้นมาโภธีแตกน่อออกใหม่ ]
ในวันที่ ๑๓ ตั้งแต่วันที่ต้นมาโภธีประดิษฐานอยู่ในกระถาง
ทอง หน่อใหม่ ๆ แห่งต้นมาโภธีนี้ได้ปรากฏขึ้น. พระราชา
แม้ทอดพระเนตรเห็นน่อเหล่านี้แล้ว ก็ทรงเลื่อมใส เมือจะทรง